به غیر از قوانین هر کشور و قوانین جهانی که مردم مجبور به رعایت آن می‌باشند در مابقی امور اصولا اجبار افراد به انجام کاری، با آزادی و عدالت منافات دارد.
بر همین اساس آگاهی دادن به آن‌ها بهترین کار است تا در نهایت او باتوجه به شرایطی که دارد مسیر مورد نظر و صحیح خود را انتخاب کند.
اما در پرورش اندام و در بخش رقابت‌های این رشته که فدراسیون‌های مختلفی در سراسر جهان در این بخش فعالند، این روزها در ایران شاهدیم که افراد مختلف با انتقاد از یک مسابقه و یا یک فدراسیون به دنبال تغییر مسیر ورزشکاران هستند.
تغییری که خودمان فکر می‌کنیم صحیح است.
ما با نیت خیر خواهانه این‌کار را انجام می‌دهیم اما شاید این را در نظر نگیریم که ممکن است او را در معرض اجبار قرار دهیم .
امروزه شاهدیم که رقابت‌های فدراسیون‌های مختلف چه به صورت تورنمنت، چه به شکل رقابت‌های ملی و چه به حالت جایزه بزرگ در سراسر دنیا برگزار می‌شوند.
تشکیلات
NABBA, WBPF, NPC, WFF, IFBB
از فدراسیون‌های معروف در بین ایرانیان هستند که حداقل در بخش آماتور، آن‌ها برای هیچ ورزشکاری اجبار و انحصار ایجاد نمی‌کنند. زمانی است که با یک ورزشکار تازه کار روبرو هستیم، بنابراین می‌توانیم شرایط تمام فدراسیون‌ها و آینده قهرمانی او را در هر فدراسیون توضیح دهیم فقط توضیح نه اجبار. اما زمانی است که با یک ورزشکاری روبرو هستیم که این جریانات را بیشتر و بهتر از ما دنبال می‌کند و از تمام امور اطلاع دارد.
آیا او نیاز به توضیح مکرر دارد؟
آیا از زندگی او و تصمیماتش برای آینده ورزشی و کاری او خبر دارید؟
آیا تکرار و به نوعی کم ارزش خواندن فدراسیون‌های دیگر آگاه سازی است یا ایجاد یک اجبار؟
اصلا چه اشکال دارد یک نفر فقط قهرمان فلان مسابقه در فلان فدراسیون باشد؟
مگر اشکال دارد که بدنسازان در رقابت‌های مختلف شرکت کنند و در مسابقات مختلف قهرمان شوند؟
حال که هم او و هم تمام فدراسیون‌ها اجبار ندارند و رضایت می‌دهند که ورزشکار در تمام رقابت‌ها خود را محک بزنند، نتبجه اصرار ما جز این است که او در معرض انتقاد قرار گیرد و ارزش تلاش او پایین آید؟
منبع:بشیر آنلاین