سال‌ها قبل از آن که چیزی به نام بدنسازی و پرورش‌اندام شکل بگیرد، تنها معیار اندازه‌گیری قدرت در مردها سایز بازوهایشان بود.
تا قبل از بدنسازی، هرکول‌ها بودند و با گذر نسل‌ها، ژنتیک به سقف رشد رسید و حالا همه چیز خیلی غنی‌تر تحلیل و تفسیر می‌شود. در این مقاله دنبال برترین بازوهای تاریخ پرورش‌اندام جهان هستیم.
به مرور زمان آموختیم که چگونه بازوهای خود را بسازیم و کشف کردیم که زیر این پوستی که می‌بینیم یک ساختار عضلانی پیچیده وجود دارد.
ما یاد گرفته‌ایم که عضله جلوبازو دارای 2 سر (بلند و کوتاه) است از طرفی متوجه شدیم چگونه هر کدام از سرهای کناری، میانی و بلند در عضله پشت بازو را تمرین دهیم.
با پیشرفت علم، حرکاتی را شناختیم که برای توسعه بخش‌های جلویی و پشتی عضلات ساعد مفید بودند.
برای آن که ساده بگوییم، رقابت‌بازوها از دیرباز وجود داشته، در این مقاله بدنسازان نیم قرن گذشته بررسی شده اند تا شماری از بهترین بازوهای جهان معرفی شوند.
لازم است بدانید این مقاله توسط مجله توسعه عضلانی تهیه شده است و شاید بعضی‌ها نظرات متفاوتی داشته باشند و این طبیعی است چرا که در این رشته سلیقه بسیار دخیل است.
چه کسی بهترین‌بازوهای تاریخ را داشت؟
چطور می‌شود این انتخاب را انجام داد؟ چه معیاری باید در نظر گرفته شود؟ آیا فقط مسئله سایز بازو است؟ آیا بازویی که بزرگتر است، از بازویی که بسیار پرجزئیات است، بازوی بهتری به حساب می‌آید؟ آیا این بحث نیاز به تحلیل عمیق‌تری دارد؟
هنی رامبد را به عنوان مربی بزرگ می‌شناسید، او می‌گوید:«فرآیند تعیین کردن بهترین بازوها از جایی شروع می‌شود که فقط سایز ارزیابی نشود بلکه تناسب بین جلوبازو و پشت بازو و همچنین میزان جزئیات کلی عضلات نیز دیده شود».
با معلوم شدن حقایق مربوط به تکامل، آیا امکانش وجود دارد که بازوهای دهه 70 آرنولد را با یکی از فوق ستاره‌های امروزی مقایسه نمود؟
پیتر مک گاف سردبیر مجله توضیح می‌دهد: «آرنولد شاید بهترین جلوبازوهای تاریخ را داشته است به ویژه با آن قله‌های مرتفع روی بازو اما در نواحی پشت بازو و ساعد در مقایسه با جلوبازوهایش دچار توسعه کمتری بوده است. وقتی بحث بازو باشد درباره کل مجموعه صحبت می‌کنیم یعنی جلوبازو، پشت‌بازو، براچیالیس و عضلات ساعد.»
وقتی از او درباره ارزیابی توسعه خاص بازوهای، فیل هیث سوال شد او در پاسخ این توضیحات را مطرح نمود:
«قهرمان فعلی مسترالمپیا عضلات کروی شکلی دارد، پشت بازوهایش خیلی پرجزئیات است و همچنین ساعدهای بزرگی دارد که انگار در ناحیه روی ساعد یک جلوبازوی اضافی دارد.» بله، این نوع تحلیل است که برای انتخاب بهترین بازوهای تاریخ از آن استفاده شده است.
بحث بازوی عالی
روش‌های زیادی برای پرورش دادن یک جفت بازوی در سطح جهان وجود دارد اما وقتی که بحث نظرات برای انتخاب بهترین‌ها باشد تعداد روش‌ها خیلی بیشتر می‌شود.
متخصصان مجله توسعه عضلانی برای رده‌بندی 5 بازوی برتر تاریخ جهان مورد پرسش قرار گرفتند.
پاسخ‌های فردی بسیار با هم تفاوت داشت. به عنوان مثال شان ری، نایب قهرمان مسترالمپیا 1977 و 1978، رابی رابینسون را به عنوان بهترین بازوی تاریخ معرفی کرد و درباره‌اش گفت: «رابی پیک بازویش عالی بود، حالت رشته کوه بود و گردی عضلاتش هم خیلی قوی بود.»
رون هریس، نویسنده ارشد مجله از طرفی لی پریست را به عنوان بهترین بازوی تاریخ معرفی می‌کند و می‌گوید: «بازوهای او عجیب بودند. با قدی حدود 162 سانتی‌متر و قطر بازوی 50 سانتی‌متر، دارای پیک بازو، پشت بازوهای خط‌دار و ساعدهایی مثل کارتون مرد اسفناجی. نقطه قوت بدنش را می‌توان بازوهایش معرفی کرد که از همان دوران ابتدایی تمریناتش یعنی در 13 سالگی ماجرا همین بود و فقط به مرور زمان بازوهایش ضخیم‌تر و بزرگتر شدند.»
بدنساز بازنشسته IFBB که او را به عنوان مجری مسترالمپیا هم به خوبی می‌شناسید، باب سی چریلو است که می‌گوید فیل هیث از همه بهتر است: «کامل‌ترین بازوها که شایستگی معرفی شدن به عنوان بهترین بازوی تاریخ را دارد، بازوی فیل هیث است.»
در حالی که نام فیل هیث در لیست 5 نفره تقریباً همه کارشناسان جای گرفته اما شان ری با او موافق نیست و می‌گوید: «فیل بازوهای بسیار کامل و خوش ساختی دارد به طوری که شاید با دیگر بخش‌های بدنش هماهنگی نداشته باشد، اما اینطور نیست و او به خاطر بدن کاملش معروف است. عضلات پا، زیربغل و آمادگی روز مسابقه فیل هیث همگی در یک سطح هستند اما لیست 5 نفره ما درباره کسانی است که توسعه بازوی‌شان از همه بدن‌شان چشمگیر‌تر بوده است و در آنها بحث روی دیگر عضلات نیست.»
دیگر اسطوره‌هایی داریم که توسعه بازوی‌شان در لیست ما جای گرفته است. مثلاً رون هریس درباره مرحوم مایک ماتارازو با آن سایزهای بزرگ بازو اینطور می‌گوید: «هواداران نمی‌توانستند عظمت‌بازوهای مایک را انکار کنند. همه ما در زمان نوجوانی این رویا را داشته‌ایم که بازوهایی بزرگ بسازیم و مردم هم وقتی ما را می‌بینند در اولین واکنش بگویند این چه بازوهای بزرگی است! و این دقیقا همان حسی بود که وقتی ماتارازو را با بازوهای 50 سانتی‌متری می‌دیدی به شما القا می‌شد.»
از میان شگفتی‌ها می‌توان به لیست 5 نفره پیتر مک گاف اشاره کرد که در آن رولی وینکلار مقام دوم را داشت و در توضیح آن می‌گوید: «حجم عضلانی خیلی زیادی در بازوی او وجود دارد. زمانی که بدنش آماده باشد یک لحظه در روند مسابقه وقفه‌ای از شوک ایجاد می‌کند.»
از طرفی نام رونی کولمن در لیست خیلی از کارشناسان از جمله شان ری دیده می‌شود که در توضیح انتخابش می‌گوید: «به شخصه هرگز هیچ سایز و شکلی در بازوها به اندازه رونی کولمن ندیده‌ام. بدون شک او بزرگترین بازوهای تاریخ این ورزش را داشت که احتمالاً قوی‌ترین هم بود.»
جالب است که در لیست پیتر مک گاف نام کولمن دیده نمی‌شود. او برای توضیح عدم انتخاب کولمن می‌گوید: «او جلوبازوهای عظیمی دارد به همراه ساعد و پشت بازوهایی که با هم تناسب ندارند.»
در حالی که توجه زیادی به جلوبازوهای آرنولد شده است اما بعضی‌ها اعتقادشان بر این است که رقیب بزرگ آرنولد به نام سرجیوالیوا استحقاق زیادی در این زمینه دارد.
رون هریس در این خصوص می‌گوید: «تصاویر الیوا در نمای جفت بازو نشان می‌دهد که اندازه بین بالای جلوبازو و پایین پشت بازویش از سر او بزرگتر بودند. درباره فیگور کلاسیک چه می‌توان گفت؟ امروز که بیش از 45 سال از آن دوران می‌گذرد هنوز معدود بدنسازانی هستند که می‌توانند فیگوری مشابه او بگیرند و در عین حال توسعه یافته دیده شوند.»
سرجیو یک غول بود، یک کوه عضلانی بود که از زمان خودش جلوتر بود که در خصوص بهترین بازوهای تاریخ نظر داد. 2 رای اول او رابی رابینسون و لاری اسکات بودند که در توضیحش می‌گوید: «رابینسون بازوهایی با بالانس کامل داشت که مثل رشته‌های کوه دیده می‌شد. بازوهای لاری هم از هر جهتی کامل بودند. بالانس کامل داشت و مثل خودش کلاسیک بود.
همگی عالی هستند اما کدامیک بهترین است؟
برای ثبت آخرین لیست از بهترین بازوهای تاریخ پرورش اندام جهان، شماری از برترین کارشناسان نظر دادند و با شمارش آرا توانستیم لیستی تهیه کنیم که نفر اول به عنوان بهترین‌ها انتخاب و معرفی شدند:
1- لی پریست (17 امتیاز)
2- فیل هیث (15 امتیاز)
3- روی کولمن (12 امتیاز)
4- رابی رابینسون (10 امتیاز)
5- آرنولد (9 امتیاز)
6- رولی وینکلار (8 امتیاز)
7- سرجیو الیوا (5 امتیاز)
8- آلبرت بکلس (4 امتیاز)
9- لاری اسکات (4 امتیاز)
10- پل دیلت (2 امتیاز)
11- دارم چارلز(1 امتیاز)
12- بویر کو (1 امتیاز)
13- مایک ماتارازو (1 امتیاز)
14- مارکو ساولاینان (1 امتیاز)
نکته: 6 نفر رای دهنده بودند که به ترتیب از نفر اول تا پنجمی که معرفی کردند هر کدام پنج تا یک امتیاز تعلق گرفت و در نهایت مجموع آرا حساب شد. به عنوان مثال پیتر مک گاف به لی پریست مقام اول داد که 5 امتیاز به او داده شد، باب سی چریلو نفر سوم لی پریست را معرفی کرد که 3 امتیاز داشت، رون هریس هم 5 امتیاز داد و دن سالمون 4 امتیاز که در نهایت باعث شد لی پریست با 17 امتیاز رتبه اول را حائز شود.
لیست 5 نفره کارشناسان
پیتر مک گاف (سردبیر مجله)
1- لی پریست
2- رولی وینکلار
3- فیل هیث
4- پل دلیت
5- مارکو ساولاینان
باب سی چریلو (مربی و قهرمان سابق)
1- فیل هیث
2- رونی کولمن
3- لی پریست
4- آرنولد
5- رولی وینکلار
رون هریس (نویسنده ارشد مجله)
1- لی پریست
2- سرجیوالیوا
3- رونی کولمن
4- فیل هیث
5- مایک ماتارازو
شان ری (آنالیزور و قهرمان سابق)
1- رابی رابینسون
2- آرنولد
3- رونی کولمن
4- آلبرت بکلس
5- بویرکو
لی هنی (8 دوره قهرمان المپیا)
1- رابی رابینسون
2- لاری اسکات
3- آرنولد
4- آلبرت بکلس
5- دارم چارلز
دن سالمون (نویسنده مجله)
1- فیل هیث
2- لی پریست
3- رولی وینکلار
4- رونی کولمن
5- سرجیوالیوا
منبع: بشیر آنلاین