سلامت عمومی, سلامت عمومی بانوان, مقالات

آشنایی با روان‌شناسی ورزش

  • مدت زمان لازم برای خواندن این مطلب: 2 دقیقه

    روان‌شناسی ورزش تخصصی است که از دانش و مهارت‌های روان‌شناسی به‌منظور دستیابی به عملکرد مطلوب، سلامتی و رفاه ورزش‌کاران، توسعه جنبه‌های اجتماعی مشارکت ورزشی و مسائل سیستماتیک مرتبط با محیط‌ها و سازمان‌های ورزشی استفاده می‌کند. انجمن روانشناسی آمریکا (APA)، روان‌شناسی ورزشی را به‌عنوان یک تخصص پس از کسب درجه دکتری دریکی از حوزه‌های اصلی روان‌شناسی و داشتن پروانه روان‌شناسی به رسمیت می‌شناسد. این تخصص شامل کسانی که مدرک دکتری در روان‌شناسی ورزشی کسب کرده‌اند ولی پروانه کار به‌عنوان روان‌شناس ندارند، نمی‌شود.

    روان‌شناسی ورزش برای کمک به ورزشکاران و دیگر افراد دخیل در ورزش (نظیر مربیان، مدیران، والدین) در طیف گسترده‌ای از زمینه‌ها، سطح‌های متفاوت و در سنین مختلف، از شرکت‌کنندگان تفریحی جوان گرفته تا ورزش‌کاران حرفه‌ای و المپیکی طراحی‌شده است.

    دانش تخصصی:

    این تخصص و مهارت می‌تواند کمک زیادی به جامعه نماید، چراکه این اطمینان را حاصل می‌کند که کسانی که به دنبال دریافت این‌گونه خدمات هستند، می‌توانند آن‌ها را از افراد واجد شرایط و شایسته دریافت کنند. این تخصص، مجموعه‌ای از استانداردهای پذیرفته‌شده را برای هدایت مناسب پرورش و تعلیم روان‌شناسانی که می‌خواهند روان‌شناسی ورزشی را تمرین کنند، ارائه می‌دهد. این دانش تخصصی شامل موارد زیر می‌شود:

    • نظریه و پژوهش درزمینهٔ‌های اجتماعی، تاریخی، فرهنگی و توسعه‌ روان‌شناسی ورزش.
    • موضوعات و تکنیک‌های ارزیابی روان‌شناختی خاص ورزشی و آموزش مهارت‌های ذهنی برای بهبود عملکرد و خرسندی و رضایت از مشارکت.
    • مسائل مختلف بالینی و مشاوره‌ای با ورزش‌کاران.
    • جنبه‌های سازمانی و سیستماتیک مشاوره ورزشی.
    • مسائل توسعه‌ای و اجتماعی مرتبط با مشارکت ورزشی.
    • پایه‌ و اساس رفتارهای بیولوژیکی تمرینات ورزشی (به‌عنوان‌مثال، فیزیولوژی ورزشی، یادگیری حرکتی، پزشکی ورزشی).
    • دانشی مخصوص آموزش علوم و الزامات فنی ورزش و مسابقات، مقررات کمیته بین‌المللی المپیک (IOC)، مقررات اتحادیه ملی ورزش دانشگاهی(NCAA) و … .

     

    مهارت‌ها و دستورالعمل‌ها مورداستفاده:

    بسیاری از استراتژی‌ها و رویه‌ها برای رفع مشکلاتی که ورزش‌کاران و دیگر شرکت‌کنندگان ورزشی با آن روبرو هستند، استفاده می‌شوند. برخی از حوزه‌های اصلی عبارت‌اند از:

    • آموزش مهارت‌های شناختی و رفتاری برای بهبود عملکرد. تعیین هدف؛ تصویرسازی و برنامه‌ریزی برای بهبود کارایی‌ها؛ تمرکز و توجه بر کنترل استراتژی؛ افزایش اعتمادبه‌نفس، عزت‌نفس، داشتن لیاقت و شایستگی در رشته ورزش؛ تکنیک‌های خود مراقبتی شناختی ـ رفتاری؛ مدیریت هیجان‌ها و احساسات، مهارت‌های جوانمردی و رهبری.
    • مشاوره و مداخلات بالینی. انگیزه ورزشی؛ اختلالات تغذیه‌ای و مدیریت وزن؛ سو مصرف مواد؛ اندوه و ناراحتی، افسردگی، شکست و خودکشی؛ آموزش بیش‌ازحد و فشار بسیار بالا؛ مسائل مربوط به هویت جنسی؛ پرخاشگری و خشونت؛ آسیب‌های ورزشی و توان‌بخشی؛ تغییر و تحولات شغلی و بحران‌های هویتی.
    • مشاوره و آموزش. تشکیل تیم؛ مشاوره سازمان‌های ورزشی؛ مداخلات سیستم با والدین و خانواده‌های درگیر با مشارکت ورزشی جوانان؛ آموزش مربیان درزمینهٔ‌های انگیزشی، مهارت‌های روابط بین فردی و رهبری و توسعه استعداد؛ آموزش مربیان و مدیران درزمینهٔ شناسایی زودهنگام استعدادها و جلوگیری از بروز مشکلات روانی.

    تالیف:

    تن‌ورز (اقتباس از مقاله‌ای از سایت apa.org)

    در صورت استفاده از این مقاله، نام و آدرس تن‌ورز را به عنوان منبع ذکر کنید. 

    میانگین امتیازات ۵ از ۵
    از مجموع ۴ رای

    نوشته های مشابه

    دیدگاهتان را بنویسید

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *