مدت زمان لازم برای خواندن این مطلب: 6 دقیقه
پیلاتس یک سیستم تناسب‌‌اندام فیزیکی است که برای اولین بار در اوایل قرن بیستم توسط جوزف پیلاتس ایجاد شد. پیلاتس روش خود را کنترولوژی نامید. این تمرینات به طور عمده در کشورهای غربی از جمله کانادا، ایالات متحده و انگلیسی انجام می‌‌شوند. در سال 2005، در حدود 11 میلیون نفر در ایالات متحده این تمرینات را انجام داده و در حدود 14000 مربی پیلاتس مشغول فعالیت بودند.
شواهد اندکی در زمینه کمک پیلاتس به کاهش درد قسمت تحتانی کمر و تقویت تعادل افراد مسن وجود دارد. شواهد حاکی از مطالعات نشان می‌‌دهند که پیلاتس منجر به تقویت تعادل می‌‌شود، اما با این حال شواهد اندکی برای تائید این تاثیر در افراد مسن وجود دارد. پیلاتس را نمی‌‌توان درمانی برای بیماری‌‌ها قلمداد نمود. شواهدی نیز منجر به تقویت ترکیب‌‌بندی ماهیچه‌‌ها در مردانی که تمرینات پیلاتس انجام می‌‌دهند، وجود دارد.
شرح کوتاه
در کتاب بازگشت به زندگی از طریق کنترولوژی، جوزف پیلاتس روش خود را معرفی می‌‌کند که این روش شباهت زیادی به تمرین دارد. در صورتی که تمرینات پیلاتس به صورت مداوم انجام شوند، می‌‌توانند منجر به افزایش انعطاف پذیری، تقویت قدرت و افزایش کنترل بدن شوند. این تمرینات بر جای‌گیری، تنفس، تقویت عضلات مرکزی و بهبود هماهنگی و تعادل اندام‌‌ها تمرکز دارند. عضلات مرکزی که شامل عضلات شکم، بخش تحتانی پشت و باسن می‌‌شوند را نیروگاه بدن می‌‌نامند زیرا پایداری و تعادل بدن به عملکرد صحیح این ماهیچه‌‌ها بستگی دارد. سیستم پیلاتس امکان تغییر شدت تمرینات برای افراد مبتدی و حرفه‌‌ای را فراهم آورده و می‌‌تواند محدودیت‌‌ها و مشکلات فرد را نیز در نظر بگیرد. شدت تمرینات را می‌‌توان به تدریج و در طول زمان افزایش داد.
تاریخچه
پیلاتس توسط جوزف پیلاتس ایجاد شد که وی اهل آلمان بود. پدر وی در رشته ژیمناستیک فعالیت داشت و مادرش نیز متخصص داروهای گیاهی بود. در طی نیمه اول قرن بیستم، وی مجموعه‌‌ای از تمرینات را ایجاد نمود که منجر به تقویت ذهن و بدن انسان می‌‌شدند. پیلاتس بر این باور بود که سلامت فیزیکی و ذهنی ارتباط نزدیکی با هم دارند.
در طی دوران جوانی، وی انواع مختلفی از تمرینات فیزیکی را در آلمان انجام داد و از آن طریق روش خود را ابداع نمود. روش وی ارتباط نزدیکی با فرهنگ فیزیکی اواخر دهه قرن نوزدهم داشت. وی بر این باور بود که روش ابداعی وی می‌‌تواند مشکلات سلامتی را بهبود بخشد. وی همچنین مجموعه‌‌ای از تمرینات اصلاحی یا ژیمناستیک پزشکی را به کمک پهر هنریک لینگ به برنامه خود افزود.
پیلاتس باور داشت که انگیزه وی برای ایجاد این روش به جنگ جهانی اول باز می‌‌گردد. وی در آن دوران در کمپ درمانی کناکولی بود. وی روش خود را در مدت چهار سال ایجاد نمود و در این مدت با کارورزهای دیگر نیز همکاری می‌‌کرد.
جوزف پیلاتس روش خود را با ابزارهای متعدد ادامه داد. هر یک از ابزارها برای تسریع روند کشش، تقویت، ترکیب بدن و افزایش قدرت ماهیچه‌‌های مرکزی ایجاد شده بودند. بهترین و محبوب‌‌ترین وسیله‌‌ای که امروزه نیز افراد از آن استفاده می‌‌کنند، ریفورمر نام دارد. به تدریج پیلاتس ابزارهای دیگری نیز ابداع نمود که از جمله آنها می‌‌توان به کادیلاک، صندلی ووندا، صندلی الکتریکی، تصحیح‌‌کننده ستون فقرات، Ladder Barrel و پدل پول اشاره کرد.
پیلاتس دو کتاب در مورد روش تمرین خود منتشر نمود: سلامت شما: سیستمی اصلاحی برای تمرین که انقلابی در زمینه تربیت بدنی در سال 1934 ایجاد نمود و کتاب دیگر نیز بازگشت به زندگی از طریق کانترولوژی نام داشت که در سال 1945 منتشر شد.
از جمله دانشجویان اولیه وی می توان رومانا کریزانوسکا، کیتی گرانت، جی گرایمز، ران فلچر، مری بوون، کارولا تریر، باب سید، ایو جنتری، بروس کینگ، لولیتا سان میگوئل و مری پیلاتس اشاره کرد. پیلاتس امروزی ترکیبی از پیلاتس سنتی و مدرن است. پیلاتس مدرن از روش‌‌های ارائه شده توسط برخی از شاگردان وی ایجاد شده است.
اصول
امروزه چند نوع پیلاتس آموزش داده می شود، اما بسیاری از آنها طبق نه اصل ایجاد شده اند. فرانک فیلیپ فریدمن و گایل آیسن، دو تن از دانشجویان رومانا کریزانوسکا نیز اولین کتاب در مورد پیلاتس مدرن را با نام روش پیلاتس برای تقویت فیزیکی و ذهنی منتشر کردند. آنها در این کتاب شش اصل پیلاتس را معرفی کردند که این اصول امروزه نیز توسط افراد به کار برده می‌‌شوند. این شش اصل عبارتند از: تمرکز، کنترل، مرکز، جریان، دقت و تنفس.
تنفس
در پیلاتس تنفس از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. در بازگشت به زندگی، پیلاتس بخشی از کتاب را به معرفی تنفس و آموزش تنفس صحیح اختصاص داده است. وی تاکید دارد که هدف از انجام پیلاتس افزایش جذب اکسیژن و گردش خون دارای اکسیژن در بدن است. این امر منجر به افزایش نشاط و شادابی فرد می‌‌شود. دم و بازدم کامل کلید موفقیت برای دستیابی به شادابی می‌‌باشد. وی به افراد توصیه می‌‌کرد که ریه‌‌های خود را کاملا تخلیه کنند و برای توضیح این روش از مثال چلاندن حوله برای تخلیه آب موجود در آن استفاده می‌‌کرد. در تمرینات پیلاتس، فرد همواره به نحوه تنفس خود دقت می‌‌کند. به منظور نزدیک نگه داشتن عضلات شکمی به قفسه‌‌سینه، نفس باید به پایین قفسه‌‌سینه منتقل شود. در طی پیلاتس، هوا باید به پشت و طرفین قفسه‌‌سینه منتقل شود. در طی بازدم، افراد باید از عضلات شکمی و ماهیچه‌‌های کف لگن استفاده کنند. پیلاتس سعی دارد تنفس را با حرکات هماهنگ سازد.
تمرکز
پیلاتس به تمرکز بالایی نیاز دارد و تمرکز اهمیت بیشتری در مقایسه با تمرینات دارد.
کنترل
کنترولوژی نامی بود که پیلاتس برای روش خود انتخاب کرده بود. تمام تمرینات با کنترل ماهیچه‌‌ها انجام می‌‌شوند. ماهیچه‌‌ها برخلاف جاذبه و با اعمال استقامت از سوی فنرها انجام می‌‌شوند و در ابزارها و بدن طی تمرین باید کنترل شوند.
مرکزیت
برای اینکه افراد بتوانند بدن خود را کنترل کنند، باید نقطه آغازی داشته باشند. بسیاری از مربیان ماهیچه‌‌های مرکزی بدن را مورد تاکید قرار می‌‌دهند که این ماهیچه‌‌ها شامل شکم، بخش پایین و بالای پشت، باسن و قسمت داخلی ران‌‌ها می‌‌باشد. تمام حرکات پیلاتس باید از مرکز شروع شده و به سمت بیرون و پاها حرکت کنند.
جریان
پیلاتس سعی دارد حرکات را به یکدیگر متصل کند. زمانی که یک حرکت به پایان رسید، حرکت دیگری آغاز شده و ادامه می‌‌یابد. این امر منجر به افزایش قدرت و استقامت می‌‌گردد. به عبارت دیگر، روش پیلاتس انرژی فیزیکی اعمال شده از داخل را به منظور هماهنگ‌‌سازی حرکات استفاده می‌‌کند.
حالت بدن
با استفاده از فرم صحیح بدن در طی انجام تمرینات یپلاتس شما می‌‌توانید عدم تعادل ماهیچه‌‌ها را از بین برده و هماهنگی را افزایش دهید.
دقت
دقت برای پیلاتس ضروری است. فرد باید سعی داشته باشد تمرین را به صورت دقیق و کامل انجام دهد. افراد باید با انرژی کامل این حرکات را انجام دهند. دقت در پیلاتس منجر می‌‌شود که فرد به تدریج دقت را به زندگی روزمره خود بیافزاید.
آرامش
الگوهای صحیح تمرین‌‌دادن به ماهیچه‌‌ها و تمرکز به واسطه آرامش بهبود می‌‌یابند.
استقامت
با افزایش دقت، حرکات بهینه تر شده و در نتیجه فرد در حین انجام تمرینات با استرس کمتری مواجه می‌‌شود.
تاثیر
در سال 2015، وزارت بهداشت استرالیا مطالعه‌‌‌‌ای انجام داد که طی آن به بررسی 17 روش درمانی پرداخت که پیلاتس نیز از جمله آنها بود. این مطالعه به منظور پوشش روش‌‌های درمانی مختلف توسط بیمه سلامت انجام شد. این مطالعه بدین نتیجه رسید که تاثیرگذاری پیلاتس امری نامشخص است. در سال 2017، دولت استرالیا پیلاتس را تمرینی معرفی نمود که تحت پوشش بیمه نمی‌‌باشد.
برخی افراد بر این باور هستند که پیلاتس در کاهش درد قسمت تحتانی کمر بهتر از عدم تمرین است، اما تاثیرگذاری آن بیشتر از سایر انواع تمرینات فیزیکی نیست. شواهدی نیز وجود دارند که نشان می‌‌دهند جلسات پیلاتس می‌‌توانند به فرم‌‌دهی ماهیچه‌‌های شکمی کمک کنند. شواهد همچنین حاکی از این هستند که این حرکات منجر به بهبود تعادل در افراد مسن می‌‌شوند.
وضعیت حقوقی
پیلاتس تمرینی است که قانونی برای آن وضع نشده‌‌است.
در ماه اکتبر سال 2000، پیلاتس توسط دادگاه فدرال ایالات متحده مورد بررسی قرار گرفت و استفاده نامحدود از آن آزاد شد.
در نتیجه، اتحادیه روش پیلاتس به عنوان یک انجمن حرفه‌‌ای برای پیلاتس راه‌‌اندازی شد. هدف این اتحادیه ارتباط مربیان با یکدیگر، ارتباط مربیان با ورزشکاران، باشگاه‌‌ها و اماکنی بود که برای حفظ میراث جوزف پیلاتس تلاش می‌‌کردند. این اتحادیه استانداردهایی را برای پیلاتس تعیین نمود.
تالیف:
تن‌ورز (اقتباس از مقاله‌ای از سایت en.wikipedia.org)
در صورت استفاده از این مقاله، نام و آدرس تن‌ورز را به عنوان منبع ذکر کنید.
