مدت زمان لازم برای خواندن این مطلب: 3 دقیقه
بدن شما برای دویدن طراحی شده‌است، شما وقت کافی برای این کار دارید و دویدن خطری برای شما ندارد…پس بهانه‌ها را کنار بگذارید و توانایی طبیعی خودتان را آشکار کنید.
تصور می‌کنید که برای دونده بودن ساخته نشده‌اید؟ وقتش را ندارید یا نگران این هستید که دویدن در راستای سایر اهداف و روش‌های تمرینی شما نیست و با آن‌ها مغایرت دارد؟ تا‌به‌حال به این فکر کرده‌اید که همه این‌ها فقط بهانه هستند؟ اگر تصمیم بگیرید که تبدیل به یک دونده بشوید، یک دونده خواهید شد. برای همین هست که ما اینجاییم تا به شما کمک کنیم به تمام موانع غلبه کنید و به شما ثابت کنیم که تنها عاملی که شما را عقب نگه داشته خودتان هستید.
بهانه اول: من نمی‌توانم بدوم
دویدن یکی از حرکات طبیعی انسان هست اگر اصلی ترین آن‌ها نباشد. ما موجوداتی دوپا هستیم درنتیجه برای دویدن ساخته شده‌ایم. بی‌دلیل نیست که انسان‌شناسان و متخصصین پزشکی به انسان‌ها لقب “ماشین‌های دونده” داده‌اند. نزدیک به 70 درصد از ماهیچه‌های ما هنگام دویدن تمرین داده می‌شوند- که این امر درهیچ حرکت دیگری محقق نمی‌شود. در حالی‌که اجداد و نیاکان ما کیلومتر‌ها می‌دویدند، اکثر ما روزهایمان را به پشت میز نشستن می‌گذرانیم. وقت آن است که این وضع را تغییر داده و به اصل و ریشه خودمان برگردیم.
بهانه دوم:وقت ندارم!
یک هفته 168 ساعت می‌باشد. اگر هر روز هشت ساعت بخوابید یا کار کنید،64 ساعت وقت برای فعالیت‌های دیگر خواهید داشت. 30 دقیقه وقت گذاشتن برای تمرین خودتان تنها 2 درصد از روز شما را اشغال خواهد کرد. به نظر می‌‌آید ارزشش را داشته باشد. اگر در شروع هفته برنامه‌ریزی می‌کنید، وارد کردن تمریناتتان سه یا چهار بار در هفته به برنامه خیلی هم دشوار نخواهدبود، به خصوص که بعضی تمرینات دویدن در 20 دقیقه یا کمتر قابل انجام هستند. یک‌بار یکی از تمرینات را بعد از کار امتحان کنید و از ترافیک مسیر برگشت به خونه هم خلاص شوید. اگر می‌توانید، از وقت ناهارتان برای دویدن استفاده نمایید و بعد از اتمام دویدن یک وعده غذای از قبل آماده شده میل کنید.یا این‌که صبح ها کمی زودتر از خواب بیدار شده و چند کیلومتر بدوید.
بهانه سوم:حجم ماهیچه‌‌ام را از دست می‌دهم!
آیا دویدن در تضاد با عضله سازی نیست؟ جواب این سوال بستگی به این دارد که چه نوع فیبر ماهیچه‌ای را با چه شدتی و چه مدتی تمرین می‌دهید. برای مثال، دویدن سریع محرک رشد ماهیچه‌ها است. چرا که حرکات انفجاری با حداکثر توان، موجب ترشح هورمونهای رشد شده و نیاز به فیبرهای ماهیچه را افزایش می‌دهد، که درنهایت منجر به افزایش حجم ماهیچه خواهد شد. هرچند دویدن استقامتی بیشتر از 5 کیلومتر نیز نیاز به فیبرهای ماهیچه قرمز(ماهیچه اسکلتی) را افزایش می‌دهد، اگر منابع انرژی جایگزین به مقدار کافی در بدن موجود باشند، این نوع دویدن نیز کاهش چندانی در حجم عضله ایجاد نخواهد کرد. مهم‌ترین عامل در ساخت عضله، داشتن یک رژیم متعادل و سرشار از مواد مغذی ضروری بدن است. به علاوه آیا داشتن تناسب اندام و یک عملکرد ورزشی همه جانبه مهم‌تر از داشتن چند کیلو عضله بیشتر نیست؟ ما این‌طور فکر می‌کنیم.
بهانه چهار: خطرناک است!
آیا دویدن عادی موجب آسیب رسیدن به مفاصل نخواهد شد؟ در واقع، هیچ نوع دویدنی وجود ندارد که منجر به آسب مفاصل شود. هرچند مفاصل نیاز به تمرین دارند تا بهتر و قوی‌تر شوند. دویدن عادی تنها راهی است که مفاصل مایع مفصلی بیشتری تولید کرده و جریان خون بهبود پیدا کند. بنابراین اگر در گذشته تجربه درد مفصل را داشتید، نیازی نیست نگران آسیب مفصل هنگام تمرین دویدن باشید. فقط به یاد داشته باشید که در آغاز تمرینات به خودتان فشار نیاورید و آگاهانه به حرکات و تکنیک‌هایتان توجه کنید.حرکات هرچه طبیعی‌تر باشند، بهتر خواهند بود.
تالیف:
تن‌ورز (اقتباس از مقاله‌ای از سایتfreeletics.com)
در صورت استفاده از این مقاله، نام و آدرس تن‌ورز را به عنوان منبع ذکر کنید.
