مدت زمان لازم برای خواندن این مطلب: 2 دقیقه
گلوکزامین سولفات، گلوکزامین هیدروکلراید، وان-استیل گلوکزامین
منشأ: گلوکوزامین ماده تشکیل‌دهنده اصلی در غضروف مفاصل است. مکمل‌های گلوکزامین از پوسته‌ی صدف دارانی نظیر میگو، لابستر، خرچنگ و یا از منابع گیاهی گرفته می‌شوند.
مقدار مصرف: مکمل گلوکوزامین در چهار شکل کپسول، قرص، شربت و پودر(که باید با یک نوشیدنی مخلوط شود) موجود است. مقدار توصیه‌شده برای هر چهار شکل آن، 1500 میلی‌گرم یک‌بار در روز است. برای جلوگیری از درد معده، مصرف سه بار در روز (هر بار 500 میلی‌گرم) نیز پیشنهاد می‌شود. این مکمل اغلب همراه با مکمل کندرویتین (chondroitin) مصرف می‌شود. زمان لازم برای مشاهده تاثیرات آن، در حدود یک ماه است.
تاثیرات: کاهش سرعت تخریب غضروف‌ها، تسکین دردهای استئوآرتریت (آرتروز) و افزایش تحرک مفاصل.
آنچه از این مکمل می‌دانیم: گلوکزامینی که در بدن تولید می‌شود، واحدهای سازنده طبیعی را برای رشد، ترمیم و نگهداری غضروف‌ها فراهم می‌کند. همانند کندرویتین، گلوکزامین نیز به روان‌سازی مفاصل و حفظ آب مفاصل کمک می‌کند. گلوکوزامین مانند داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs)، در کاهش علائم و نشانه‌های استئوآرتریت (آرتروز) مؤثر است.
پیشینه تحقیقاتی: نتایج تحقیقات انجام‌شده متفاوت است اما به‌طورکلی، به نظر میرسد گلوکزامین موجب کاهش درد و بهبود عملکرد مفاصل در افراد مبتلابه آرتروز (استئوآرتریت) خواهد شد. نتیجه مرور 20 تحقیق انجام‌شده بر روی گلوکوزامین در سال 2005، بهبود عملکرد و کاهش درد مفاصل را تنها در یک برند از مکمل گلوکوزامین نشان داد.
گسترده‌ترین تحقیق انجام‌گرفته دراین‌باره تا به امروز، تحقیقی بود که در مورد تأثیر مصرف گلوکزامین و کندرویتین بر روی 1600 نفر که از آرتروز زانو رنج می‌بردند، صورت گرفت. فاز اول این تحقیق در سال 2006 نشان داد که تعداد کمی از بیماران با آرتروز متوسط تا شدید، کاهش درد قابل‌توجه ای را پس از مصرف گلوکزامین و کندرویتین، تجربه کردند. فاز دوم تحقیق در سال 2008 نشان داد که مصرف گلوکزامین و کندرویتین، تخریب مفصل را کاهش نخواهد داد و دو سال بعد، در سال 2010 فاز سوم تحقیق ثابت کرد که تأثیر مصرف گلوکوزامین و کندرویتین به‌اندازه تأثیر داروی سلکوکسیب (celecoxib) است.
در مطالعه‌ای که در سال 2012 انجام گرفت، نشان داده شد که مصرف ترکیبی گلوکزامین و داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs)، موجب بهبودی قابل‌توجهی در علائم آرتریت خواهد شد. همچنین مطالعه‌ای در سال 2008 بر روی نزدیک به 300 بیمار، نشان داد بیمارانی که گلوکوزامین مصرف می‌کردند، کمتر از سایر بیماران تحت عمل جراحی جایگزینی مفصل قرار می‌گرفتند.
گلوکزامین ممکن است موجب درد خفیف معده، حالت تهوع، سوزش سر دل، یبوست و اسهال و همین‌طور افزایش سطح گلوکز، کلسترول، تری‌گلیسرید و فشارخون شود. اگر به صدف داران آلرژی دارید، از مصرف گلوکزامین خودداری کنید. همچنین تحقیقات جدید نشان داده‌اند که مصرف مکمل گلوکزامین در افرادی که از بیماری آب‌سیاه و فشار چشم رنج می‌برند، موجب وخیم‌تر شدن فشار داخل چشمی خواهد شد.
تالیف:
تن‌ورز (اقتباس از مقاله‌ای از سایت arthritis.org)
