افزایش وزن و حجم, دانستنی‌های بدنسازی, دانستنی‌های بدنسازی بانوان, کاهش وزن، چربی‌سوزی, مقالات

30 دروغ بدنسازی که باید بدانید!

  • مدت زمان لازم برای خواندن این مطلب: 24 دقیقه

    1. شما می‌‌توانید بدون استفاده از استروئیدها نیز همانند افراد بدن‌سازان حرفه‌‌ای اندام‌‌های حجیمی داشته باشید، اما به زمان بیشتری نیاز خواهید داشت

    علی‌‌رغم مطالبی که بسیاری از مجلات منتشر می‌‌کنند، تمام بدنسازان حرفه‌‌ای از استروئید یا محصولات استروئیدی در کنار داروهای تقویت‌‌کننده رشد استفاده می‌‌کنند. بدون تغییر در هورمون‌‌ها، دستیابی به حجم بسیار بالای ماهیچه‌‌ها، کاهش ضخامت پوست و توانایی افزایش حجم ماهیچه‌‌ها علی‌‌رغم عادت‌‌های نامناسب تمرین و عدم توجه به اصولی که بسیاری از بدنسازان حرفه‌‌ای به آن‌ها توجه می‌‌کنند، غیرممکن خواهد بود. بسیاری از توزیع‌‌کنندگان مکمل‌‌های ورزشی به‌منظور فروش محصولات خود مطالبی را به شما تحمیل می‌‌کنند که واقعیت ندارند.

    بااین‌حال، دلیلی برای کنار گذاشتن تمرین وجود ندارد. با استفاده از اصول مدرن تمرین، مصرف رژیم غذایی سرشار از مواد مغذی و استراحت کافی، همه افراد می‌‌توانند تغییراتی را در تناسب‌‌اندام خود ایجاد کنند. شما ممکن است تمایلی به تبدیل‌شدن به یک بدن‌ساز رقابتی در آینده نداشته باشید، اما ایجاد بدنی که منجر به افزایش ارزش و احترام شما می‌‌شود، ممکن است.

    1. به‌منظور افزایش حجم بدن، شما باید از رژیم غذایی سرشار از کالری استفاده کنید

    این‌یک واقعیت است که اگر از رژیم غذایی سرشار از کالری استفاده کنید، می‌‌توانید حجم بدن خود را افزایش دهید، اما در این صورت شما همانند برادر دوقلوی میشلین مان خواهید بود. بااین‌حال، اگر قصد دارید حجم بدن خود را ازنظر میزان بافت‌‌های ماهیچه‌‌ای افزایش دهید، رژیم‌‌های غذایی سرشار از کالری برای شما مناسب نیستند، زیرا این دسته از رژیم‌‌ها برای افراد معدودی مؤثر هستند که میزان متابولیسم بسیار بالایی داشته و به‌جای ذخیره کالری به‌صورت چربی آن‌ها را می‌‌سوزانند. متأسفانه، مطالعات نشان می‌‌دهند که در بسیاری از افراد، در حدود 65% تولید بافت جدید در طی رژیم‌‌های غذایی سرشار از کالری از چربی تشکیل‌شده است.

    از 35% درصد باقیمانده، در حدود 15% مربوط به افزایش حجم مایعات داخل سلولی بوده و بخش باقیمانده نیز مربوط به افزایش حجم ماهیچه می‌‌باشد.

    به گزارش دکتر اسکات کانلی (MM2K، بهار 1992، ص 21)، فقط در حدود 20 الی 25% رشد ماهیچه ناشی از افزایش سنتز پروتئین می‌‌باشد. باقی رشد ماهیچه را می‌‌توان به افزایش تکثیر سلول‌‌های ماهواره‌‌ای در Basal Lamina بافت ماهیچه‌‌ای نسبت داد و انرژی رژیمی (کالری) اصلی‌‌ترین فاکتور در تمایز این سلول‌‌ها با میوفیبریل‌‌های جدید (سلول‌‌های ماهیچه‌‌ای) نمی‌‌باشد.

    از بین تمام عوامل تعیین‌کننده رشد ماهیچه، جلوگیری از تجزیه ماهیچه (آنتی کاتابولیسم) مرتبط‌‌ترین به نظر می‌‌رسد، اما افزودن بافت چربی (آدیپوز) از طریق تغذیه بیش‌ازحد می‌‌تواند منجر به افزایش پروتئولیز (تجزیه) ماهیچه گردد. علاوه بر این، حجم مازاد آدیپوز می‌‌تواند تعادل هورمونی را به‌طور قابل‌‌توجهی افزایش دهد که این بافت مسئولیت کنترل تجزیه پروتئین در ماهیچه را بر عهده دارد. تعادل انسولین که آنتی کاتابولیسم را در بدن کنترل می‌‌کند، به‌واسطه تغذیه بیش‌ازحد و مداوم از بین می‌‌رود. بنابراین، به‌راحتی می‌‌توان نظریه تغذیه زیاد برای افزایش حجم را مردود اعلام نمود.

    تا زمانی که ازنظر ژنتیکی مستعد چاقی نبوده و یا به‌شدت لاغر نباشید و یا افزایش چربی برایتان اهمیتی نداشته باشد، باید از رژیم‌‌های غذایی سرشار از کالری دوری‌کنید.

    1. اگر از رژیم غذایی کم‌‌چرب استفاده کنید، میزان کالری دریافتی اهمیتی نداشته و چربی بدن شما افزایش نخواهد یافت

    نتیجه نهایی این است، اگر میزان کالری دریافتی شما بیش از میزان کالری موردنیاز باشد، شما به‌تدریج چاق‌‌تر خواهید شد. مصرف رژیم غذایی سرشار از چربی منجر به افزایش سریع وزن می‌‌گردد که این امر به چندین دلیل رخ می‌‌دهد. مهم‌‌ترین دلیل این است که هر گرم چربی حاوی 9 کالری است، این در حالی است که میزان کالری موجود در هر گرم کربوهیدرات و پروتئین برابر 4 می‌‌باشد.

    چربی به‌صورت متفاوتی در بدن متابولیزه می‌‌شود. جذب انرژی موجود در چربی توسط بدن به کالری کمتری در مقایسه با جذب انرژی کربوهیدرات دریافتی نیاز دارد. درنتیجه، کالری چربی بیشتری در مقایسه با کالری کربوهیدرات در بدن ذخیره می‌‌شود. بااین‌حال، مصرف کربوهیدرات به‌واسطه پودرهای افزایش وزن منجر به افزایش سریع وزن می‌‌شود.

    1. هرچه تمرین بیشتری داشته باشید، رشد بیشتری خواهید داشت

    خیر، خیر، خیر. این‌یکی از مضرترین شایعاتی است که در ذهن افراد در مورد تمرین وجود دارد. 95 درصد ورزشکاران حرفه‌‌ای به شما خواهند گفت که بزرگ‌ترین اشتباهی که تاکنون مرتکب شده‌‌اند، تمرین بیش‌ازحد بوده است و این امر زمانی رخ‌داده است که آن‌ها از استروئید استفاده کرده‌‌اند. تصور کنید که تمرین بیش‌ازحد برای یک ورزشکار عادی بسیار آسان می‌‌باشد. زمانی که شما ماهیچه‌‌های خود را با تناوب بیشتری تمرین دهید و فرصت کافی برای بازیابی آن‌ها وجود نداشته باشد، نتیجه نهایی عدم رشد و درنتیجه از بین رفتن تناسب‌‌اندام می‌‌باشد. تمرین به‌طور روزمره و با شدت مناسب منجر به تمرین بیش‌ازحد می‌‌گردد. زمانی که یک بخش از بدن به‌طور مناسب تمرین داده‌شده و تمرین کامل باشد، فیبرهای ماهیچه‌‌ای درگیر در این تمرین به حدود 5 الی 10 روز زمان برای بازیابی نیاز خواهند داشت.

    حتی اگر بخش دیگری از بدن در روزهای آتی تمرین داده شود، بدن با تمرین بیش‌ازحد مواجه خواهد شد. اگر شما عضلات چهار سر را تا سرحد خستگی تمرین دهید و روز بعد نیز تمرین قدرتی دیگری ازجمله پرس سینه یا ددلیفت انجام دهید، احتمالاً قادر به افزایش حجم ماهیچه‌‌های خود نخواهید بود. بعد از یک جلسه تمرین پا، سیستم کل بدن شما برای بازیابی تلاش خواهد کرد. بنابراین، چطور می‌‌توان انتظار داشت که یک روز بعد از تمرین بدن کاملاً بازیابی شده و آماده تمرین باشد؟ بدن به‌هیچ‌وجه نمی‌تواند به‌طور طبیعی این روند را حفظ کند. برخی از داروها ممکن است به مقابله با فرایندهای کاتابولیک کمک کنند (البته شایان‌ذکر است که این داروها نیز معمولاً کافی نیستند).

    یاد بگیرید که استراحت بخش ارزشمندی از تمرین می‌‌باشد. تعداد روزهای سپری‌شده در خارج از باشگاه باید برابر روزهای سپری‌شده در باشگاه باشد.

    1. هرچه بیشتر تمرین کنید، بهتر است

    نیازی نیست که برای هر بخش از بدن 20 الی 30 تمرین انجام داده و یا طبق نظر برخی از کارشناسان، هر تمرین را با 10 ست انجام دهید. تحقیقات نشان می‌‌دهند که خسته کردن یک ماهیچه در یک ست نیز ممکن است و فقط کافی است ماهیچه را به‌طور کامل تمرین داده و فیبرهای ‌‌ماهیچه‌‌ای بیشتری را به چالش بکشید. انقباض بیشتر منجر به پارگی میکروسکوپی می‌‌شود. هایپرتروفی فقط یک نسخه از این نوع استرس بوده و نوعی است که بسیاری از بدن‌سازان به آن علاقه دارند.

    این نوع شدت را می‌‌توان با انجام ست‌‌های کاهشی یا break-down عملی نمود که طی آن تمرین را با تعداد تکرار پیشنهادی انجام داده، سپس وزن را کاهش داده و مجدداً تکرار را ادامه می‌‌دهید تا دیگر قادر به حتی به انجام یک تکرار دیگر نیز نباشید. شما همچنین می‌‌توانید تعداد بیشینه تکرار را برای یک تمرین نیز انجام دهید: با ترکیب اراده، سختی و دوره‌‌های کوتاه استراحت، شما می‌‌توانید تکرار بیشتری داشته باشید. شما می‌‌توانید مدت‌زمان استراحت را با قفل‌کردن مفصل حامل وزن، بدون زمین گذاشتن وزنه‌‌ها کاهش دهید. به‌عبارت‌دیگر، شما باید آستانه‌‌های طبیعی درد و انرژی خود را رد کنید.

    اگر می‌‌توانید ماهیچه‌‌های خود را تا حد شرح داده‌شده تمرین دهید، انجام ست دیگری تأثیر چندانی بر پیشرفت شما نخواهد داشت (وستکات، 1986). بخش‌‌هایی از بدن ازجمله پشت که بزرگ بوده و دارای مناطق جغرافیایی مجزایی بوده و از چند بخش بالا، وسط و پایین تشکیل‌شده‌‌اند، از این قاعده مستثنا هستند. سینه نیز ممکن است در این رده قرار گیرد، زیرا دارای بخش فوقانی و تحتانی بوده و هر یک دارای نقاط متفاوتی هستند.

    1. برای افزایش حجم نیازی به قوی بودن نیست

    بنا به دلایل مختلف، حتی افرادی که دارای حجم ماهیچه‌‌ای برابری هستند، ازنظر قدرت با یکدیگر تفاوت دارند. این تفاوت ممکن است ناشی از نسبت ماهیچه‌‌های تند انقباض به کند انقباض بوده و یا ممکن است به دلیل بازده مسیرهای عصبی یا حتی طول پا و کشش ناشی از آن باشد.

    اما این موضوع همچنان نسبی است. به‌منظور دستیابی به ماهیچه‌‌های بزرگ‌تر، شما باید از وزنه‌‌های سنگین‌‌تر استفاده کرده و باید قدرت بیشتری داشته باشید. افزایش قدرت ماهیچه در ورزشکاران طبیعی، به‌استثنای چندین مورد نادر، نیازمند اعمال تنش بسیار بالا به ماهیچه‌‌ می‌‌باشد. اگر تنش و فشار وارده به فیبرهای ماهیچه‌‌ای کم باشد، رشد بیشینه رخ نخواهد داد (لیبر، 1992).

    1. برنامه‌‌های تمرینی که برای ورزشکاران حرفه‌‌ای مناسب هستند، برای همه افراد مناسب می‌‌باشند

    این‌یکی از مواردی است که در بسیاری از باشگاه‌‌ها در سراسر جهان رخ می‌‌دهد. برخی از بدنسازان مبتدی به بدنسازان حرفه‌‌ای مراجعه کرده و نحوه تمرین آن‌ها را جویا می‌‌شوند. برخی از ورزشکاران بسیار حرفه‌‌ای از انواع مختلفی از داروها و مکمل‌‌ها استفاده کرده و یا ممکن است ازنظر ژنتیکی مستعد افزایش حجم باشد.

    برترین بدنساز در باشگاه شما فردی است که بیشترین پیشرفت را داشته و برای دستیابی به هدف خود از روش‌‌های طبیعی استفاده کرده است. وی ممکن است گردن بسیار باریکی داشته باشد، اما توانسته است حجم خود را به میزان 40 پوند (19 کیلوگرم) افزایش دهد. این فرد بیش‌ازحد تمرین نمی‌‌کند، اما مدت‌زمان بیکاری و نشستن را به حداقل رسانده و از فرم و تمرکز خوب برای انجام بخش اکسنتریک (منفی) هر تکرار تمرین استفاده می‌‌کند.

    بسیاری از افراد حرفه‌‌ای ساعت‌‌های زیادی را برای انجام تکرار سپری می‌‌کنند و تعداد تکرار آن‌ها بسیار بیشتر از میزانی است که افراد عادی بتوانند از عهده آن برآیند. اگر افراد متوسط از روش‌‌های بدنسازان حرفه‌‌ای و متوسط استفاده کنند، حجم ماهیچه‌‌های خود را نیز از دست خواهند داد و در طی چندین سال ممکن است بتوانند اندکی حجم ماهیچه‌‌های خود را افزایش دهند.

    1. شما نمی‌‌توانید با رژیم غذایی دارای کالری محدود ماهیچه‌‌های خود را تقویت کنید

    ممکن است اندکی دشوار باشد و ممکن است نیازمند اندکی آشنایی و دقت باشد، اما این امر قابل انجام می‌‌باشد. واقعیت این است که چاقی در افراد و حیوانات ارتباطی با میزان کالری دریافتی ندارد. توانایی ارزیابی تغییرات در میزان چربی و ماهیچه توسط اجزای دستگاه عصبی خودکار که به‌طور هماهنگ با چندین هورمون اندوکرین فعالیت می‌‌کنند، تنظیم می‌‌شود و این امر را تقسیم‌‌بندی مواد مغذی می‌‌نامند.

    برای مثال، برخی از داروهای بتاآگونیست ازجمله کلن بوترول منجر به افزایش تولید گوشت در گاو به میزان 30% می‌‌شوند، این در حالی است که میزان چربی بدن را بدون افزایش میزان یا ترکیب غذایی کاهش می‌‌دهد. سایر داروها، ازجمله هورمون رشد، برخی از استروژن‌‌ها، کورتیزول، افدرین و IGF-1 ازجمله نمونه‌‌های عوامل تقسیم‌‌ مجدد می‌‌باشند. تمام این موارد جذب اکسیژن را به‌طور مستقل از دریافت انرژی افزایش می‌‌دهند.

    داروها تنها راه‌حل نیستند، بااین‌حال، این موضوع صحت دارد که بخش اصلی این مکانیسم ازنظر ژنتیکی در ارتباط می‌‌باشد، اما برخی از مواد مغذی با مقادیر معین در صورت ترکیب با یک برنامه تمرین مؤثر می‌‌توانند نسبت چربی و ماهیچه را در بدن بزرگ‌سالان بهبود بخشند.

    1. اگر هر یک از بخش‌‌های بدن را یک‌بار در هفته تمرین دهید، نمی‌‌توانید رشد کنید

    اگر با شدت تمرین کنید، ماهیچه‌‌های شما به 5 الی 10 روز زمان نیاز خواهند داشت تا بازیابی شوند. اگرچه تعیین تناوب تمرین برای هر فرد فرایندی مستقل و متفاوت است، اما مطالعه‌‌ای در ماه مه سال 1993 در مجله فیزیولوژی نشان داد که بعد از یک تمرین با شدت بالا، ماهیچه‌‌ها ممکن است به چندین هفته برای بازیابی نیاز داشته باشند. این مطالعه بر روی گروهی از مردان و زنان انجام شد و طی آن افراد ساعد خود را تا بیشترین میزان تمرین دادند. تمام افراد اعلام کردند که دو روز بعد از تمرین همچنان احساس درد داشتند و خستگی بعد از روز هفتم و تورم نیز بعد از روز نهم به‌طور کامل از بین رفت.

    بعد از شش هفته، افراد فقط نیمی از قدرتی که قبل از تمرین داشتند را به دست آورده بودند.

    اما این بدین معنا نیست که شما باید بین تمرینات خود وقفه‌‌ای دوماهه ایجاد کنید، اما سعی داریم نشان دهیم که بازیابی ماهیچه‌‌ها به زمانی بیشتر ازآنچه تصور می‌‌کنید نیاز دارد. برای برخی از افراد، به‌ویژه بدنسازان طبیعی، انتظار به مدت یک هفته بین بخش‌‌های بدن ممکن است دقیقاً توصیه‌‌ای باشد که پزشک به‌منظور افزایش قدرت و اندازه ماهیچه‌‌ها ارائه کرده باشد.

    1. اگر فقط سه روز در هفته با وزنه تمرین کنید، نمی‌‌توانید حجم ماهیچه‌‌های خود را افزایش دهید

    اگرچه شما نمی‌‌توانید ورزشکاری پیدا کنید که از استروئیدها استفاده کرده و سه روز در هفته تمرین می‌‌کند، بااین‌حال، دلیلی وجود ندارد که روند سه روز در هفته برای ورزشکاران طبیعی مؤثر نباشد. تا زمانی که روند شما کل بدن را موردحمله قرار نداده و شما در هر ست تا سرحد خستگی ادامه ندهید، می‌‌توانید با استفاده از این روند نیز ماهیچه‌‌های خود را به میزان قابل‌توجهی تقویت کنید.

    بااین‌حال، در صورت تمرین با تناوب سه روز در هفته باید توجه بیشتری به رژیم غذایی خود داشته باشید. ضرورت این امر زمانی افزایش می‌‌یابد که شغل شما فعالیت فیزیکی بسیار کمی داشته و یا اکثر روز را در حال نشسته سپری کنید. افرادی که می‌‌گویند بدن‌سازانی که فقط سه روز در هفته تمرین می‌‌کنند، بدنسازان تفریحی هستند را نادیده بگیرید. همواره به کیفیت تمرین به‌جای کمیت توجه کنید.

    1. شما باید فقط 45 ثانیه بین ست‌‌ها استراحت کنید

    اگر قصد دارید سلامت قلبی عروقی خود را بهبود بخشیده و یا چربی بدن خود را اندکی کاهش دهید، مدت‌زمان استراحت بین ست‌‌ها باید 45 ثانیه باشد. اما به‌منظور افزایش حجم ماهیچه، شما باید زمان کافی را برای بازیابی ماهیچه‌‌ها فراهم آورید (تا لاکتیک‌‌اسید تجمع یافته در ماهیچه‌‌ها پخش‌شده و میزان ATP بازیابی شود). به‌منظور رشد ماهیچه‌‌ها، شما باید از سنگین‌‌ترین وزنه ممکن استفاده کرده و همچنین اجازه دهید که بیشترین تعداد فیبرهای ماهیچه‌‌ای در هر حرکت به‌کاربرده شوند.

    اگر میزان وزنه‌‌ای که برمی‌دارید توسط میزان لاکتیک اسید باقیمانده از ست پیشین، محدود شود، شما صرفاً توانایی خود برای مقابله با تأثیر لاکتیک اسید را آزمایش می‌‌کنید. به‌عبارت‌دیگر، شما سعی دارید در آب شنا کنید، اما درعین‌حال کفش‌‌های سیمانی به پا کرده‌‌اید. زمانی که تمرینات سنگینی انجام می‌‌دهید، حداقل دو الی سه دقیقه بین هر ست استراحت کنید. توجه داشته باشید که این میزان استراحت صرفاً برای زمانی است که تمرینات سنگین انجام می‌‌دهید. واقعیت این است که شما نمی‌‌توانید همواره تمرینات سنگینی داشته باشید. تمرینات باید به‌صورت یک چرخه انجام‌شده و جلسات تمرین شدت کمتری داشته باشند تا از تمرین بیش‌ازحد جلوگیری شود.

    1. شما باید از ابزارهای وزنه‌‌برداری دلخواه به‌منظور دستیابی به بیشترین افزایش حجم ماهیچه استفاده کنید

    دستگاه‌‌های پیشرفته‌‌ای که به‌منظور بهره‌‌مندی هر چه بیشتر از تمرین طراحی‌شده‌اند، اغلب تأثیر کمتری در مقایسه با هالتر و دمبل‌‌های قدیمی دارند. استفاده از وزنه‌‌های آزاد (دمبل و هالتر) در تمرینات چند مفصلی ازجمله اسکوات، پرس سینه، پرس سرشانه و ددلیفت همچنان مؤثرترین روش برای افرایش استقامت می‌‌باشد. تحقیقات علمی نشان می‌‌دهند که بسیاری از دستگاه‌‌های تمرین فاقد بخش منفی تمرین هستند که برای تحریک شکل‌‌گیری بافت ماهیچه‌‌ای (رشد) ضروری است.

    1. تمرینات با وزنه حجم بدن شما را افزایش داده و تمرینات هوازی حجم شما را کاهش می‌‌دهند

    تغییر در میزان مصرف مواد غذایی اصلی‌‌ترین عامل در کاهش حجم بدن است و نحوه این کاهش تأثیر چندانی بر میزان کاهش حجم ندارد. اگر میزان کالری مصرفی توسط بدن بیشتر از میزان کالری دریافتی در طول روز باشد، چربی بدن شما کاهش‌یافته و درنتیجه وزن شما کمتر می‌‌شود.

    تمرینات هوازی به‌منظور تقویت بازده قلبی عروقی بدن هستند، اما اگر شما آن را به مدت طولانی ادامه دهید، کالری‌‌ بیشتری سوزانده و درنتیجه میزان چربی بدن کاهش می‌‌یابد. بااین‌حال، تمرین با وزنه نیز می‌‌تواند تأثیر مشابه و حتی بهتری داشته باشد. مطالعات نشان می‌‌دهند که بدن زمانی به‌طور بهینه عمل می‌‌کند که تمرینات با شدت متوسط و برای مدتی طولانی‌‌تر از 20 دقیقه انجام شود. سوزانده شدن گلوکز در جریان خون به مدت‌زمان بیشتری نیاز دارد. زمانی که منابع گلیکوژن به‌طور کامل مصرف شدند، بدن باید اسیدهای چرب را به‌منظور تولید انرژی متابولیزه کند. این امر منجر به سوزانده شدن چربی می‌‌شود.

    در طولانی‌مدت، بدنسازی بازده بیشتری در سوزاندن کالری در مقایسه با ایروبیک دارد. اگر محققان بر روی دو فرد دوقلو تحقیق کرده که یکی از آن‌ها تمرینات ایروبیک و دیگری تمرینات بدنسازی انجام می‌‌دهد، نتیجه نهایی افزایش حجم ماهیچه‌‌ها خواهد بود و در طی این بررسی فردی که تمرینات بدنسازی انجام داده است، چربی سوزی بیشتری در مقایسه با فرد دیگر خواهد داشت.

    چرا؟ با افزایش حجم بدن، نیازمندی‌‌های متابولیک فرد نیز افزایش می‌‌یابد، زیرا ماهیچه‌‌ها حتی درصورتی‌که به‌کاربرده نشوند نیز انرژی بیشتری مصرف خواهند کرد. فرد دوقلویی که تمرینات هوازی انجام داده است، فقط در طی تمرین کالری سوزی خواهد داشت، اما فردی که از حرکات با وزنه استفاده کرده است، در طی استراحت نیز کالری سوزی بیشتری داشته و این روند در طول 24 ساعت نیز ادامه خواهد داشت. فرد وزنه‌‌بردار حتی در حالت نشسته نیز کالری می‌‌سوزاند.

    1. شما می‌‌توانید یک ماهیچه را با استفاده از تمرینات تفکیکی به‌طور کامل تغییر شکل دهید

    شما نمی‌‌توانید رشد را فقط به یک ماهیچه محدود کنید. لری اسکات که نام حرکت جلو بازو اسکات نیز از نام وی گرفته‌شده است، عضلات دوسر بسیار بزرگی داشت، اما این امر در ظاهر مشخص نبود. شکل عضلات دوسر و همچنین سایر ماهیچه‌‌ها توسط ساختار ژنتیکی بدن تعیین می‌‌شود. زمانی که شما ماهیچه‌‌ای را تمرین می‌‌دهید، ماهیچه با اصل هیچ یا همه عمل می‌‌کند و این بدین معناست که هر یک از فیبرهای ماهیچه‌‌ای به‌کاربرده شده در هر لیفت در کل طول ماهیچه به‌طور کامل منقبض می‌‌شوند.

    اما چرا برخی از ماهیچه‌‌ها ازجمله ماهیچه‌‌های وسط عضلات دوسر با سرعت بیشتر یا به‌طور متفاوت‌‌تری در مقایسه با سایر ماهیچه‌‌ها رشد می‌‌کنند؟ این ماهیچه‌‌ها به نقاط اتصال که بیشتر در معرض فشار مکانیکی هستند، نزدیک‌‌تر هستند. شما حتی متوجه رشد بیشتر آن‌ها در مقایسه با سایر بخش‌‌های ماهیچه نخواهید شد. اگر این تغییرات محسوس بودند، افراد باید ظاهر نامتناسبی داشتند. این امر در مورد تمام ماهیچه‌‌ها صدق می‌‌کند، اما شما ممکن است در مورد عضلات چهار سر کنجکاو باشید. زمانی که ما اسکوات را درحالی‌که پاهای خود را کنار هم نگه‌داشته‌ایم انجام می‌‌دهیم، فشار بیشتری به پاهای ما وارد می‌‌شود.

    بله این‌طور است، اما عضلات چهار سر از چهار ماهیچه اصلی متفاوت تشکیل‌شده‌‌اند و زمانی که پاهای خود را کنار هم نگه می‌‌دارید، فشار به ماهیچه‌‌های Vastus Lateralis در بیرون پا واردشده و درنتیجه این عضلات با نسبت بیشتر رشد کرده و فشار وارده به عضلات چهار سر بیرونی را افزایش می‌‌دهند.

    به‌منظور دستیابی به شواهد بیشتر، تصویر بدنسازان جوان قبل از تبدیل‌شدن به بدنسازان حرفه‌‌ای را بررسی کنید. خطوط ساختاری وی تغییری نخواهد داشت. تنها چیزی که تغییر کرده است، ماهیچه‌‌های وی می‌‌باشد که اکنون بزرگ‌تر شده‌‌اند.

    1. اگر جریان خون افزایش یابد، شما به‌طور کافی از ماهیچه‌‌‌‌ها استفاده کرده و از هیپرتروفی اطمینان حاصل کرده‌‌اید و اگر در ماهیچه‌‌های خود احساس سوزش می‌‌کنید، بدین معناست که شما رشد ماهیچه را تقویت می‌‌کنید

    افزایش گردش خون به معنای افزایش انتقال مواد مغذی به ماهیچه‌‌ها می‌‌باشد. این امر را می‌‌توان با تکان دادن یک وزنه ساده نیز انجام داد. اما این روش باعث افزایش رشد ماهیچه نمی‌‌شود. سوزش ماهیچه نیز به معنای تجمع لاکتیک‌‌اسید است که یکی از محصولات جانبی تنفس شیمیایی است.

    زمانی که دوچرخه‌‌سواری کرده و یا دست‌‌های خود را به شکل دایره‌‌های کوچک تکان می‌‌دهید (و یا زمانی که در کنار شومینه می‌‌نشینید) نیز احساس سوزش به شما دست می‌‌دهد. اما این بدین معنا نیست که ماهیچه‌‌های خود را تقویت می‌‌کنید. به‌منظور دستیابی به هایپرتروفی، شما باید ماهیچه‌‌ها را تحت تنش بیشتری قرار دهید و تنش با استفاده از وزنه‌‌های سنگین ممکن می‌‌باشد.

    1. اگر روزانه صدها دراز و نشست انجام دهید، درنهایت میان‌‌تنه متناسب و باریکی خواهید داشت

    در ورزش چیزی به نام کاهش نقطه‌‌ای چربی وجود ندارد. انجام دراز و نشست منجر به سفت‌‌تر شدن ماهیچه‌‌های شکمی می‌‌گردد، اما نمی‌‌توان با استفاده از آن‌ها از چربی میان‌‌تنه رها شد. عضلات نزدیک کننده ران و حرکات دورکننده ران منجر به افزایش سفتی ران‌‌های زنان می‌‌شود، اما نمی‌‌توان از آن‌ها برای کاهش چربی این نقاط استفاده نمود که این عارضه را سلولیت می‌‌نامند. هیچ روشی برای از بین بردن چربی بدن به‌جز کاهش میزان انرژی دریافتی وجود ندارد، به‌عبارت‌دیگر، اگر شما کالری بیشتری در مقایسه با میزان کالری دریافتی بسوزانید، شما می‌‌توانید چربی‌‌های خود را از بین ببرید.

    1. تمرین همانند پاورلیفتر منجر می‌‌شود که اندام شما بلوک مانند باشد

    Blockiness، همانند کچلی یا سینه صاف یک ویژگی ژنتیکی است. اگر شما با ظاهر بلوک مانند به دنیا نیامده‌‌اید، در این صورت پاورلیفتینگ شما را به یک فرد Blocky بزرگ تبدیل می‌‌کند. تنها روش برای جلوگیری از این حالت، تمرکز بر روی عضلات پهلو و سایر ماهیچه‌‌های بیرون ران می‌‌باشد. شما باید از یک رژیم غذایی کاهش چربی نیز استفاده کرده و میان‌‌تنه خود را تا حد امکان باریک‌‌تر کنید. با این تغییرات، شما می‌‌توانید ظاهر آئرودینامیکی را برای بدن خود فراهم آورید. واقعیت این است که تمرینات پاورلیفتینگ برای بدنسازی فوق‌‌العاده هستند.

    1. تکرار زیاد منجر به سفتی ماهیچه‌‌ها و چربی سوزی بیشتر می‌‌شود

    اگرچه شواهدی مبنی بر این وجود دارند که تکرار زیاد منجر به نفوذ مویرگی بیشتر به ماهیچه‌‌ها می‌‌شود، اما تکرار زیاد منجر به سفتی ماهیچه‌‌ها یا چربی سوزی بیشتر نمی‌‌شود. اگر فردی که بیشتر اوقات خود را به‌صورت نشسته سپری می‌‌کند، تمرینات با وزنه را آغاز کند، با استفاده از تعداد تکرار کم یا زیاد فرم ماهیچه‌‌های خود را بهبود بخشد. وی می‌‌تواند از این طریق انقباض ماهیچه‌‌ای را افزایش داده و حتی زمانی که ماهیچه در حال استراحت است نیز می‌‌تواند انقباض ماهیچه را حفظ کند.

    تنها روشی که تعداد تکرار بالا می‌‌تواند چربی‌‌های موجود در ماهیچه را کاهش دهد، تمرین با تعداد تکرار بالا و همچنین تعادل انرژی منفی می‌‌باشد. شایان‌ذکر است که در این حالت نیز باید میزان کالری دریافتی کمتر از کالری مصرفی بدن باشد. واقعیت این است که استفاده از وزنه‌‌های سنگین با تعداد تکرار 5-8 در هر ست منجر به سفتی ماهیچه‌‌ها می‌‌شود. شما کافی است چربی‌‌ها را از ماهیچه‌‌ها حذف کنید تا سفتی آن‌ها را مشاهده نمایید.

    1. تمرین غریزی بهترین روش برای افزایش حجم ماهیچه‌‌ها می‌‌باشد

    اگر بدنسازان غریزه خود را دنبال کنند، آن‌ها به منزل رفته و یک بطری نوشابه بازخواهند کرد. تمرین غریزی عبارت بسیار جالبی است و ممکن است حتی برای ورزشکارانی که از مواد دارویی برای دستیابی به اهداف خود استفاده می‌‌کنند مناسب باشد، زیرا حتی باز کردن درب بطری نیز منجر به القای رشد ماهیچه‌‌ای خواهد شد. بااین‌حال، در بدنسازان طبیعی، رویکرد رشد مداوم و طولانی‌مدت باید اندکی علمی‌‌تر باشد.

    نتایج تحقیقات انجام‌شده توسط فیزیولوژیست‌‌های تمرین حاکی از رویکردی نظام‌‌مند است که طی آن بدنساز به مدت چندین هفته تمرین کرده و میزان مشخصی از درصد رو به افزایش یک لیفت تک تکرار را بلند می‌‌کند. این دوره سنگین به‌طور دوره‌‌ای به سیکل‌‌های سبک‌‌تر بر هم زده می‌‌شود. درنهایت، درصدها افزایش‌یافته، لیفت تک تکرار بیشینه نیز افزایش‌یافته و تمام این موارد منجر به افزایش حجم بدن می‌‌شوند. هیچ‌چیزی در این زمینه غریزی نیست.

    1. زنان باید متفاوت‌‌تر از مردان تمرین کنند

    در سطح میکروسکوپی، اساساً تفاوتی بین بافت‌‌های ماهیچه‌‌ای مردان و زنان وجود ندارد. زنان و مردان میزان متفاوتی از هورمون‌‌های مشابه را دارند و این امر منجر به تفاوت در میزان ماهیچه‌‌های آن‌ها و میزان ماهیچه‌‌هایی که می‌‌توانند به دست آورند، می‌‌شود. درصورتی‌که مردان و زنان اهداف مشابهی داشته باشند، دلیلی برای تمرین متفاوت در مقایسه با جنس دیگر وجود ندارد.

    تنها تفاوت در تمرین مربوط به تمایلات فرهنگی و جنسیتی می‌‌باشد. زن ممکن است عضلات سرینی خود را اندکی بیشتر تقویت کند تا لباس‌‌های وی فرم بهتری داشته باشند. از سوی دیگر، مردان ترجیح می‌‌دهند عضلات پهلوی خود را اندکی بیشتر تمرین دهند تا ظاهر مردانه خود را حفظ کنند.

    1. مکمل‌‌‌‌های غذایی متعددی وجود دارند که همانند استروئیدها مؤثر بوده و درعین‌حال ایمن‌‌تر هستند

    تنها چیزی که در مقایسه با استروئیدها مؤثرتر است، سایر استروئیدها می‌‌باشد. علی‌‌رغم اغراق برخی از تولیدکنندگان محصولات و مکمل‌‌های ورزشی، هیچ مکملی عملکردی نظیر استروئید ندارد. بااین‌حال، مواد مغذی و مکمل‌‌ها می‌‌توانند بسیار مؤثر باشند و ضرورت آن‌ها درصورتی‌که رژیم غذایی شما فاقد برخی از مواد مغذی بوده و یا شما به‌صورت ژنتیکی تمایلی به برخی از مکمل‌‌ها و مواد مغذی داشته باشید، افزایش می‌‌یابد.

    ازنظر بیوشیمی، افراد تفاوت بسیاری با یکدیگر دارند و به دلیل رژیم غذایی متفاوت هر یک از ما، ارزیابی این‌که چه روشی برای یک فرد مناسب بوده و برای فردی دیگر مناسب نمی‌‌باشد، غیرممکن است. بدین دلیل است که برخی از مکمل‌‌ها در بعضی از افراد عملکرد بهتری دارند، زیرا این دسته از افراد ازنظر ژنتیکی سازگاری بهتری با استروئیدها دارند. مکمل‌‌های غذایی نیز مزایای متعددی دارند که نباید نادیده گرفته شوند. آن‌ها به‌طورکلی سالم هستند و منجر به آسیب نمی‌‌شوند. اما هیچ‌یک از آن‌ها به‌سرعت استروئیدها منجر به ایجاد ماهیچه نمی‌‌شوند.

    1. بدنسازان حرفه‌‌ای نماد سلامت و تناسب‌‌اندام هستند

    یکی از مسائلی که IFBB با آن مواجه است، تلاش برای واردکردن بدنسازان به المپیک است. زیرا در سایر ورزش‌‌ها افراد از سلامت کامل برخوردار بوده و درنتیجه قادر به ثبت رکوردهای جدید هستند، اما بدنسازان در روز مسابقه به‌شدت ضعیف بوده و درنتیجه نمی‌‌توانند به رقابت بپردازند. چندین هفته رژیم غذایی منجر به خستگی بدن گردیده و درنتیجه بدن قدرت خود برای بازیابی را از دست می‌‌دهد. همچنین آن‌ها همواره از داروها و مواد ادرارآور خطرناکی استفاده می‌‌کنند که این امر نیز منجر به خستگی هرچه بیشتر آن‌ها می‌‌شود.

    اما بیایید به مبحث مواد غذایی که بدنسازان استروئیدی از آن‌ها استفاده می‌‌کنند، بپردازیم. در تمام وب‌‌سایت‌‌هایی که مطالبی را در مورد افزایش طول عمر و رسیدن به صدسالگی منتشر می‌‌کنند، کم‌غذا خوردن و یا مصرف غذا به میزانی که صرفاً نیاز بدن به کالری تأمین شود، رایج‌‌ترین توصیه برای دستیابی به این هدف بیان‌شده است. با مصرف کمتر غذا، شما مواد شیمیایی مضر کمتری را وارد بدن خودکرده و درنتیجه رادیکال‌‌های آزاد کمتری در بدن تشکیل می‌‌شوند. یک بدنساز معمولی ممکن است چهار یا پنج برابر فردی که در بالا به وی اشاره شد، تغذیه داشته باشد.

    درنتیجه، بدنسازان اغلب از کلسترول و فشارخون بالا رنج می‌‌برند. همچنین، با افزایش حجم بدن، قلب نیز باید با شدت بیشتری کار کند و این امر ممکن است طول عمر آن را کاهش دهد. بدین دلیل است که بدنسازی به‌صورت بسیار حرفه‌‌ای امری بیهوده است. بدنسازی به‌منظور دستیابی به یک ایدئال فرا بشری طراحی‌شده است و در این زمینه هیچ توجهی به‌سلامتی نشده است. بدون استثنا، این افراد سلامتی خوبی نداشته و این اولین چیزی است که همواره از آن گله دارند. بااین‌حال، تمرینات با وزنه و مصرف رژیم غذایی سرشار از مواد مغذی روش بسیار سالمی می‌‌باشد و هرگز نباید در بدنسازی زیاده‌‌روی نمود.

    1. تمرین با استفاده از وزنه منجر به سفتی ماهیچه‌‌ها گردیده و مانع از انعطاف‌‌پذیری آن‌ها می‌‌شود، درنتیجه، عملکرد ورزشی تضعیف می‌‌شود

    درصورتی‌که تمرینات با وزنه به‌طور صحیح (به‌آرامی و با استفاده از محدوده کامل حرکات) انجام شوند، منجر به افزایش انعطاف‌‌پذیری می‌‌شوند. بسیاری از ورزشکاران اغلب به‌منظور بهبود عملکرد ورزشی خود در رشته مدنظر، از تمرینات با وزنه استفاده می‌‌کنند که ازجمله این افراد می‌‌توان به بازیکنان بسکتبال و ژیمناست‌‌ها اشاره کرد.

    این دروغ به دهه 1930 بازمی‌گردد. شرکت‌‌هایی که برنامه‌‌های تمرینات ایزومتری را توسط ایمیل عرضه می‌‌کردند، قصد داشتند افراد را به عدم تمرین با استفاده از هالتر متقاعد کنند. این امر بدین دلیل بود که ارسال وزنه‌‌ها از طریق پست امکان‌‌پذیر نبود. بنابراین، آن‌ها دروغی مربوط به سفتی ماهیچه‌‌ها در طی تمرینات با وزنه ابداع کردند.

    این دروغ ممکن است از احساس سفتی ماهیچه‌‌ها که بعد از تمرینات شدید رخ می‌‌دهد، نشات گرفته باشد. اگر تمرین شدید بوده و تعداد کافی فیبرهای ماهیچه‌‌ای به‌کاربرده شوند، در این صورت حتی میزان انقباض طبیعی نیز افزایش‌یافته و درنتیجه منجر به سفتی و درد می‌‌شود. این سفتی به‌واسطه کشش تاندون‌‌های ماهیچه رخ می‌‌دهد. بااین‌حال، کشش منجر به کاهش این سفتی گردیده و بدین دلیل است که انجام تمرینات کششی در تمام ورزش‌‌ها توصیه می‌‌شود.

    تنها موردی که این دروغ در آن صدق می‌‌کند، دست بازیکن بیس‌بال است. تمرینات وزنی ممکن است بر توانایی فرد در پرتاب سریع توپ تأثیر داشته باشند، اما این تأثیر ناشی از کاهش انعطاف‌‌پذیری نیست. سرعتی که فرد می‌‌تواند ایجاد کند، به‌واسطه ارتباط پیچیده طول و قدرت تاندون‌‌ها و بازده سیستم عصبی در مقایسه باقدرت ماهیچه‌‌ای است و تمرینات با وزنه می‌‌توانند این تعادل را برهم بزنند.

    1. مصرف کربوهیدرات بهترین روش برای تقویت عملکرد ورزشی می‌‌باشد

    روش سنتی که طی آن ورزشکاران برای شرکت در مسابقات از کربوهیدرات استفاده می‌‌کنند، این است که آن‌ها در ابتدا از طریق رژیم غذایی و تمرین ذخایر کربوهیدرات بدن خود را تخلیه می‌‌کنند. سپس، آن‌ها استراحت کرده و میزان کربوهیدرات مصرفی خود را افزایش می‌‌دهند. بااین‌حال، مطالعات نشان می‌‌دهند که این نوع آمادگی ضروری نیست.

    ورزشکاری که از رژیم غذایی متعادل و سرشار از کربوهیدرات استفاده می‌‌کند و تناسب‌‌اندام خوبی دارد، در بدن خود به میزان کافی کربوهیدرات داشته و درنتیجه می‌‌تواند نیازهای خود را برای تمرینات کوتاه‌مدت (کمتر از یک ساعت) برطرف کند. افرادی که تمرینات آن‌ها بیش از یک ساعت است (نظیر دوندگان یا دوچرخه‌‌سواران) ممکن است با مصرف کربوهیدرات تغییرات خوبی درروند تمرین خود ایجاد کنند، اما توانایی ماهیچه در استفاده از چربی به‌عنوان منبع انرژی به‌جای کربوهیدرات در رویدادهای استقامتی، ممکن است تأثیر بیشتری بر عملکرد ورزشی در آن سطح داشته باشد.

    1. مصرف غذاهای سرشار از قند قبل از تمرین منجر به تأمین انرژی برای تداوم تمرینات می‌‌شود

    قندهای ساده همانند ساکارز نیازی به تجزیه توسط آنزیم‌‌های بدن ندارند تا به‌عنوان انرژی به‌کاربرده شوند، این در حالی است که کربوهیدرات‌‌های پیچیده برای استفاده توسط بدن باید تجزیه شوند. بنابراین، آن‌ها به‌سرعت منجر به آزادسازی انسولین می‌‌شوند که این هورمون در تنظیم میزان قند خون نقش دارد. مشکل این است که جریان سریع قند در سیستم منجر به آزادسازی انسولین می‌‌شود که این روند اندکی خطرناک است، زیرا میزان تولیدی معمولاً بیش از میزان موردنیاز برای متابولیزه کردن قند است.

    درنتیجه، قند خون شما اغلب به‌طور موقت به میزانی کمتر از قبل از زمان مصرف قند کاهش می‌‌یابد که این امر ممکن است منجر به خستگی سریع شما شود. بدن شما سپس به ذخایر گلیکوژن متوسل می‌‌شود تا عدم تعادل را برطرف کند.

    به‌منظور اطمینان از اینکه شما انرژی کافی برای تکمیل یک تمرین را دارید، از غذاهای سرشار از مواد مغذی دارای شاخص گلیسمی پایین استفاده کنید، زیرا آن‌ها جریان مستقیمی از قند را به خود منتقل می‌‌کنند که ازجمله آن‌ها می‌‌توان به جو، عدس و لوبیا اشاره کرد.

    1. تمام استروئیدهای آنابولیک به‌شدت سمی و خطرناک هستند

    این سؤالی است که از کتاب استروئیدهای زیرزمینی (دان دوشاین) برگرفته‌شده است: اگر شما یک بطری دیانابول (یک استروئید مشهور)، یک بطری لازکس (ادرارآوری که توسط بیماران قلبی و بدنسازانی که قصد دارند وزن خود را برای مسابقه کاهش دهند استفاده می‌‌شود)، یک بطری والیوم، یک بطری آسپیرین و یک Slow-K (مکمل پتاسیم) در اختیار داشته باشید، مصرف 100 عدد از کدام‌یک منجر به مرگ نمی‌‌شود؟ احتمالاً دیانابول.

    این به معنای تائید استروئیدها نیست، بلکه نمایی مؤثر از ابهام در مورد تمام استروئیدها می‌‌باشد: “آن‌ها منجر به بروز تومور مغزی ازجمله Lyle Alzado می‌‌شوند…. آن‌ها منجر به بزرگ شدن قلب و درنهایت ایست قلبی می‌‌شوند ….” ممکن است، اما استروئیدها انواع مختلفی دارند. برخی از آن‌ها خطرناک‌‌تر از سایرین هستند. قرص‌‌های کنترل بارداری نیز استروئید هستند. قرص‌‌های تستوسترون نیز که با موفقیت بسیار بالایی برای بهبود کیفیت زندگی مردان پیر به‌کاربرده می‌‌شوند، نیز استروئید هستند. برخی از استروئیدهایی که بدنسازان استفاده می‌‌کنند، بسیار ضعیف بوده و درنتیجه خطر کمی دارند.

    بااین‌حال، استروئیدهای خطرناک نیز وجود دارند، بنابراین افرادی که از آن‌ها استفاده می‌‌کنند باید اطلاعات بیشتری در مورد آن‌ها داشته باشند. البته، تغییرات فیزیکی که استروئیدها ایجاد می‌‌کنند، ممکن است تأثیرات منفی فیزیولوژیکی نیز در فرد ایجاد کنند و این موضوع هرگز نباید نادیده گرفته شود.

    1. اگر تمرین را متوقف کنید، ماهیچه‌‌های شما به چربی تبدیل خواهد شد

    بررسی این موضوع اندکی غیرمنطقی است. ماهیچه‌‌ها به‌سرعت به چربی تبدیل نمی‌‌شوند، همان‌طور که طلا به سرب تبدیل نمی‌‌شود. ماهیچه‌‌ها از سلول ساخته‌شده‌اند و سلول‌‌ها نیز فرایندهای مختلفی را پشت سر می‌‌گذارند. سلول‌‌های چربی مجموعه‌‌ای از لیپیدها هستند. احتمال تبدیل آن‌ها به یکدیگر امری بسیار دشوار و شاید غیرممکن باشد.

    اگر تمرین را کنار بگذارید، اگر اعمال فشار به ماهیچه‌‌ها را به‌طور مداوم متوقف کنید، ماهیچه‌‌های شما خود را با شرایط جدیدی وفق خواهند داد. به‌عبارت‌دیگر، آن‌ها کوچک‌تر خواهند شد. اگر میزان عدم فعالیت شدید باشد، ماهیچه‌‌ها سریع‌تر از پوست اطراف با کاهش اندازه مواجه شده و درنتیجه فرد برای مدت کوتاهی با سستی پوست مواجه خواهد شد، اما این مشکل به‌مرورزمان رفع خواهد شد.

    1. مصرف روغن‌‌های MCT (تری گلیسیرید زنجیره متوسط) انرژی شما را افزایش می‌‌دهند، اما منجر به چاقی شما نمی‌‌شوند

    MCT برای اولین بارزمانی به محبوبیت رسید که در درمان افرادی که پانکراس آن‌ها قادر به جذب چربی نبود، به‌کاربرده شد. محققان بدین نتیجه رسیدند که MCT‌‌ ها به دلیل حلالیت و تحرک بسیار بالا توسط آنزیم‌‌های پانکراس، دستگاه گوارش و بزاق هیدرولیز می‌‌شوند. درنتیجه، آن‌ها قادرند به کبد رسیده و انرژی را بسیار سریع‌‌تر از تری گلیسیریدهای بلند زنجیر فراهم آورند.

    شواهدی نیز وجود دارند که MCT ها منجر به کاهش رسوب لیپید در ذخایر چربی در مقایسه با LCTها در شرایط یکسان می‌‌شوند. بااین‌حال، دلیلی برای این باور وجود ندارد که مصرف این روغن‌‌ها به میزان بیش‌ازحد منجر به عدم تعادل مثبت انرژی نخواهد شد که بدن به‌عنوان چربی ذخیره می‌‌کند. MCTها، همانند روغن‌‌های عادی و چربی‌‌های عادی در هر گرم حاوی نه کالری هستند. اگرچه آن‌ها به شیوه‌‌های مختلف متابولیزه می‌‌شوند، مصرف بیش‌ازحد آن‌ها منجر به افزایش دور کمر می‌‌گردد.

    1. اگر همه افراد به میزان برابر استروئید دریافت کنند، همه افراد ظاهری همانند افراد حرفه‌‌ای خواهند داشت

    یکی از موارد در مورداستفاده از استروئیدها این است که برخی افراد ازنظر ژنتیکی مستعد دریافت استروئیدها هستند. این بدین معناست که آن‌ها گیرنده‌‌های متعددی در ماهیچه‌‌ها دارند که استروئیدی خاص می‌‌تواند ترکیب‌شده و اثر ماهیچه‌‌سازی خود را اعمال کند. مرد یا زنی که در آخرین مسابقه پیروز شده است، ممکن است گیرنده‌‌های استروئید بهتری داشته باشد. از سوی دیگر، برخی افراد ممکن است گیرنده‌‌های بسیار محدودی برای استروئیدی خاص داشته باشند. بدین دلیل است که آن‌ها بعد از مصرف استروئیدی خاص با پیشرفت کمتری مواجه می‌‌شوند.

    سن عامل دیگری است که بر مجاورت گیرنده تأثیر دارد. بیشترین تعداد گیرنده در اواخر دوران نوجوانی مشاهده می‌‌شود. این‌یک باور کلی است، اما به نظر می‌‌رسد که در تعداد زیادی از افراد صادق است. ازآنجایی‌که میزان مصرف در این دسته از افراد بیشتر است، آن‌ها اغلب قادرند مقادیر پایین‌‌تری را برای مدت طولانی استفاده کرده و در مقایسه با افرادی که برای مدتی طولانی از آن استفاده می‌‌کنند، رشد بیشتری داشته باشند. واقعیت این است که دو بدنساز می‌‌توانند میزان برابری استروئید استفاده کنند، غذای مشابهی داشته باشند، اما فقط یکی از آن‌ها در المپیک حضور پیدا می‌‌کند و فرد دیگر ممکن است حتی قادر به پیروزی در یک رقابت محلی نیز نباشد. تفاوت در واکنش افراد به داروهای مختلف باورنکردنی است.

    1. فردی که اندام متناسبی دارد، بدون شک دانش زیادی در مورد تناسب‌‌اندام و رشد دارد

    علی‌‌رغم باور عمومی افراد، صرفاً بدین دلیل که بازوهای برخی افراد 50 سانت و ران‌‌های آن‌ها 80 سانت است، نمی‌‌توان ادعا نمود که آن‌ها اطلاعات زیادی در مورد بدنسازی دارند. متأسفانه، در جامعه‌‌ای که در آن ظاهر افراد اهمیت بسیاری دارد، وزنه‌‌بردارانی که اندام خوبی دارند، اغلب به‌عنوان دانشمندان بدنسازی قلمداد می‌‌شوند. اما واقعیت تلخ این است که بسیاری از ورزشکاران خوش‌‌اندام و حتی بدنسازان حرفه‌‌ای نمی‌‌دانند که چطور به این مرحله رسیده‌‌اند.

    برخی از آن‌ها استعداد ژنتیکی خوبی داشته و از داروهایی استفاده کرده و به این مرحله دست‌یافته‌اند. همانند 98 درصد افراد که ازنظر ژنتیکی در سطح متوسط قرار دارند، بدنسازان حرفه‌‌ای آخرین افرادی هستند که شما می‌‌توانید برای دریافت توصیه و پیشنهاد به آن‌ها مراجعه کنید. شما می‌‌توانید اطلاعات حرفه‌‌ای در مورد تناسب‌‌اندام را از افرادی مثل خودتان دریافت کنید.


    تالیف:

    تن‌ورز (اقتباس از مقاله‌ای از سایت bodybuilding.com)

    در صورت استفاده از این مقاله، نام و آدرس تن‌ورز را به عنوان منبع ذکر کنید. 

    میانگین امتیازات ۵ از ۵
    از مجموع ۸ رای

    نوشته های مشابه

    دیدگاهتان را بنویسید

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *