مدت زمان لازم برای خواندن این مطلب: 8 دقیقه
پی بردن به آینده مصرف PEDs ها توسط ورزشکاران و بدن‌سازان
مصرف داروهای افزایش‌دهنده عملکرد (PEDs) بیش از یک دهه است که بر ورزش بیس‌بال سایه افکنده است و از آنجایی شروع شد که رکورد زنی‌های مارک مک‌گویر و سامی سوسا برای کسب عنوان بیشترین ضربه هوم ران ادامه پیداکرده بود. درنهایت این مک‌گویر بود که توانست رکورد این حرکت را بشکند و همین عامل سبب افزایش نگرانی‌ها شد که چگونه توانسته بود به این رکورد دست پیدا کند.
حال، ضربه زننده یانکی‌ها الکس رودریگوئز که سومین فرد برتر بیس‌بال است، گرفتار مصرف PEDs شده است و حکم تعلیق از 211 بازی برای وی صادرشده است و همین حکم می‌تواند او را تا سال 2015 دور از میادین نگه دارد، البته فعلاً می‌تواند با اعتراض به‌حکم صادره به بازی خود ادامه دهد.
ما با سه نفر از متخصصین مصاحبه کردیم تا بیشتر در مورد استروئیدها اطلاعات کسب کنیم و بفهمیم استفاده از آن‌ها، در آینده چه عواقبی برای ورزشکاران و بدن‌سازان به همراه خواهد داشت.
از چه زمانی مصرف استروئید از رشته بدنسازی به دیگر رشته‌های ورزشی هم رواج پیدا کرد؟
شان آسایل، نویسنده کتاب Steroid Nation که در مورد تاریخچه مصرف داروها است، می‌گوید: دقیقاً نمی‌توان به زمان و چگونگی ورود استروئیدها به دیگر رشته‌های ورزشی پی برد.
وی ادامه داد: ما می‌دانیم که آلمان شرقی و روسیه جز کشورهایی بودند که ورزشکاران آن‌ها در مسابقات المپیک از استروئیدها استفاده کرده بودند و این موضوع نه‌تنها در رشته بدنسازی بلکه در دیگر رشته‌های ورزشی نظیر دوومیدانی، شنا و کشتی هم مشاهده شد. مصرف این داروها اولین بار در مسابقات المپیک برگزارشده در دهه 1950 گزارش شد.
آسایل می‌گوید: استروئیدها در سال 1959 وارد آمریکا شدند و نخستین بار پزشکی به نام جان زیگلر یک داروی ترکیبی تولید کرد و به بدنسازی به نام بیلی مارچ داد و وی به‌واسطه مصرف آن داروی نوترکیب توانست در مسابقات المپیک سال 1964 حضور پیدا کند.
وی ادامه داد: البته ما می‌دانیم که پس‌ازاین اتفاق، دو جریان جداگانه شکل گرفت: این دارو به باشگاه‌های ورزشی سواحل غربی و شرقی و NFL (لیگ فوتبال آمریکایی) راه پیدا کرد (شواهدی از مصرف این داروها توسط تیم استیلرز وجود دارد). در اواسط تا اواخر دهه 1960 استروئیدها توانستند راه خود را به ورزش حرفه‌ای پیدا کنند و این در حالی بود که بدن‌سازان روزبه‌روز با مصرف بیشتر این داروها، غیرطبیعی و در اصطلاح مصنوعی‌تر از قبل می‌شدند.
آسایل می‌گوید: در دهه 1970 گرایش به‌ظاهر آرنولد به‌شدت افزایش پیداکرده بود و افراد زیادی به دنبال این بودند که اندامی شبیه آرنولد داشته باشند و همین موضوع سبب شد تناسب‌اندام بدنسازی نظیر چارلز اطلس دیگر خوب به نظر نیاید و تمرکز بر روی رشد عضلات خاص به دغدغه اصلی بدن‌سازان بدل شد. سپس بدن‌سازان برنامه‌های تغذیه و ورزشی خاصی را مدنظر قراردادند که منجر به افزایش حجم عضله‌ای خاص می‌شد.
چرا نوع ویژه‌ای از انجام تمرین‌های تقویت‌کننده گروه خاصی از عضلات را در ورزش‌های حرفه‌ای نمی‌بینیم؟
آسایل می‌گوید: من مطمئن نیستم که چنین اتفاقی نمی‌افتد. نویسنده کتاب دراین‌باره می‌گوید که برخی از ورزشکاران که شامل افراد حاضر در آزمایشگاه منطقه خلیج (تأسیس‌شده توسط ویکتور کانته بانام اختصاری BALCO) هم می‌شوند، بیش از دیگران درگیر مصرف PEDs شده‌اند.
یکی از نکاتی که در مورد BALCO می‌دانیم، این است که ویکتور کانته تلاش فراوانی کرد تا تیم مونتوگومری را سریع‌ترین مرد جهان کند. کانته برای دست‌یابی به این هدف یک برنامه کامل که شامل تمرین هم می‌شد برای مونتوگومری طراحی کرده بود. “شما قطعاً اطلاعات چندانی در مورد تخصص آن‌ها نشنیده‌اید ولی اگر به عقب بازگردید، قطعاً ردپاهای آن‌ها را می‌بینید.”
تا قبل از انتشار گزارش سال 2007 میتچل، آیا کمال‌گرایی (تلاش برای بهترین بودن) علت بالاتر بودن آمار دستگیری بازیکنان متوسط نظیر جیسون گریمزلی در مقایسه با سوپراستارها بود؟
گری گفنی، پزشک و استاد دانشکده پزشکی کالج آیووا و نویسنده مطالب وبلاگ “جامعه استروئیدی” دراین‌باره می‌گوید: شاید این‌گونه باشد که شما می‌گویید.
گری گافنی می‌گوید:”ویکتور کانته گفت که یک ورزشکار یا باید ساده‌لوح و یا حریص باشد تا به‌سادگی دستگیر شود.” وی ادامه داد: ” من دراین‌باره مطمئن نیستم اما ورزشکارانی که به‌وفور از این ترکیبات استفاده می‌کنند قطعاً اطلاعات بیشتری درباره سوخت‌وساز استروئیدها دارند.” مربیانی نظیر پاتریک آرنولد وجود دارند که محکوم‌به طراحی متدهای استفاده از داروهای استروئیدی هستند و می‌توانند به‌عنوان رهبران افرادی که استروئیدها را تست می‌کنند، لقب بگیرند.
آیا مصرف استروئیدها می‌تواند عملکرد بازیکنان متوسط و حرفه‌ای را به‌قدری افزایش دهد که به یک سوپراستار تبدیل شوند؟
گافنی جواب داد: ” سؤال سختی است چراکه مطالعات علمی کاملی در این زمینه انجام‌نشده است.” وی ادامه داد: ” اگر ازنظر فارماکولوژیکی به آن نگاه کنیم، می‌توانیم مقایسه مشابهی داشته باشیم: اگر داروی Adderall را به یک فرد مبتلابه ADHD بدهید، می‌توانید ضریب هوشی آن فرد را به‌واسطه افزایش تمرکز، 10 الی 20 واحد افزایش دهید. پس با این توصیفات اگر این دارو را به یک فرد با ضریب هوشی 140 بدهید، قطعاً آن فرد بورسیه تحصیلی دانشگاه‌های تاپ دنیا نظیر Yale را به دست خواهد آورد.”
گافنی می‌گوید: ” همین اتفاق برای ورزشکاران هم رخ می‌دهد. ورزشکارانی که ازنظر ژنتیکی دارای بدنی نظیر باری بوندز یا ماریون جونز هستند، می‌توانند با مصرف PEDs عملکرد خود را فراتر از حد تصور بهبود ببخشند.” وی ادامه داد: ” اما ازلحاظ آمار و درصد، فکر می‌کنم بیشتر افراد سرعت کمتری درزمینهٔ بهبود عملکرد، از خود نشان خواهند داد. بیشترین اثرگذاری بر روی بااستعدادترین ورزشکاران آن رشته ورزشی نمود پیدا می‌کند، به‌عنوان‌مثال اگر به من تمام استروئیدها و HGH های (هورمون رشد) دنیا را هم بدهند، نمی‌توانم یک حرکت اسلم دانک در بسکتبال انجام دهم چراکه هیچ استعداد و تمرینی در این زمینه نداشته‌ام.”
آیا ورزشکاری می‌تواند برای مدت کوتاهی استروئید مصرف کند و سپس مصرف آن را قطع کرده و نتایج آن را حفظ کند و در تست‌های دوپینگ هم شناسایی نشود؟
گافنی دراین‌باره می‌گوید: ازلحاظ فنی، بله، ولی زمان‌بندی در این شرایط بسیار سخت و حیاتی خواهد بود. برخی از ورزشکاران شناسایی و دستگیر شدند. ولی ماریون جونز ظاهراً توانایی انجام این کار برای سالیان سال را داشته است.”
وی در ادامه گفت که به‌احتمال‌زیاد، پس از قطع مصرف تستسترون، بدن شما تمام دستاوردهای خود را از دست خواهد داد.
گافنی گفت: “اگر شما استروئید‌های آنابولیک و آندروژنی استفاده کنید، سایز بیضه‌های خود را کاهش داده‌اید و میزان تستوسترون آندروژنیک خود را کاهش داده‌اید.” وی ادامه داد: “شما می‌خواهید مصرف تستسترون را قطع کنید ولی درنهایت بدن شما مجدد آن‌ها را از ذخایر خودش برداشت می‌کند.” ولی استفاده از این ذخایر تا زمانی که شما دستاوردهای به‌دست‌آمده از مصرف استروئیدها را از دست نداده‌اید، بعید است.
آیا ارتباطی بین استروئید و بهبود هماهنگی حرکت چشم و دست وجود دارد؟
در Game of Shadows گزارش شد که بری باندز گفت، استروئید توانسته دید او را تقویت کند ولی گافنی هیچ گزارش علمی درباره وجود ارتباط بین داروها و تقویت شدن هماهنگی چشم و دست تاکنون مشاهده نکرده است.
گافنی می‌گوید: “دارویی که واقعاً به هماهنگی دست و چشم کمک می‌کند، آمفتامین است.”
آن پیتر پزشک کلینیک افزایش طول عمر در کالیفرنیا، هورمون رشد را برای اهداف مدیریت سن (افزایش طول عمر) تجویز می‌کند و می‌گوید بیمارانش به‌واسطه هورمون تراپی توانسته‌اند بینایی خود را بهبود ببخشند. البته این نتایج در بیماران مسن وی بیشتر مشاهده‌شده است.
آیا امکان دارد که مزایای هماهنگی دست و چشم صرفاً منشأ روانی داشته باشد؟
گافنی می‌گوید بعید است چنین باشد. زمانی که داروها مورد آزمایش قرار گرفتند، واکنش‌های دارونماها افزایش پیدا کرد به‌نحوی‌که افرادی هم که داروی واقعی را مصرف نکرده بودند، گزارش‌هایی از بهبود وضعیت خود ارائه داده بودند. البته تمام این اثرات کوتاه‌مدت بودند.
گافنی می‌گوید: ” زمانی که به‌واسطه درمانی معجزه‌آسا و یا واکنش‌های مصرف دارونماها نتایجی بروز پیدا می‌کند، برای بیش از چند روز ادامه پیدا نمی‌کنند.” وی ادامه داد: ” من به‌سختی می‌توانم قبول کنم که در طول یک‌فصل در تمام بازی‌های بیس‌بال بتوان صرفاً مزایای روانی مصرف یک دارو را حفظ کرد.”
چرا جرج میچل فقط اندازه سر بازیکنان را برای پیدا کردن مصرف‌کنندگان هورمون‌های رشد (HGH) اندازه‌گیری می‌کند؟
گافنی دراین‌باره می‌گوید: ” من هیچ‌گونه شواهدی مبنی برافزایش سایز جمجمه به‌واسطه مصرف هورمون‌های رشد پیدا نکردم.” وی ادامه داد: ” یک شرایط خاصی به نام آکرومگالی وجود دارد که مرتبط باوجود تومور در غده هیپوفیز است و منجر به افزایش سایز پا، دست، فک و آرواره افراد می‌شود. بنده از همکاران خود که درزمینهٔ هورمون‌ها و خصوصاً هورمون رشد فعالیت دارند هم پرس‌و‌جو کردم و هیچ‌یک بیان نکردند که هورمون رشد (HGH) منجر به بزرگ شدن جمجمه می‌شود.
پس درباره بزرگ شدن جمجمه بری بونز چه نظری دارید؟
وی دراین‌باره گفت: ” نمی‌توان با بزرگ‌تر شدن سایز کلاه بری بونز به اطلاعات زیادی پی برد.”
گافنی ادامه داد که رشد عضلات از ناحیه‌ی گردن و افزایش حجم آن‌ها تصور افزایش سایز سر فرد را در دیگران به وجود می‌آورد. ممکن است فرد موردنظر عضلات ورم‌کرده هم در صورت خود داشته باشد که بازهم تصور بزرگ‌تر شدن سر وی را در دیگران به وجود می‌آورد.
خطرات سوءمصرف هورمون رشد (HGH) چیست؟
جدی‌ترین تهدید، بروز سرطان است. چراکه هورمون رشد می‌تواند سبب رشد هر چیزی ازجمله عضلات و تومورهای سرطانی شود. کلینیک افزایش طول عمر پیتر هم هیچ‌گونه هورمون درمانی را برای افرادی که مبتلابه سرطان هستند و یا یکی از اعضا خانواده آن‌ها مبتلابه این بیماری هستند، تجویز نمی‌کند.
وی دراین‌باره می‌گوید: ” اگر حتی کوچک‌ترین نگرانی از بابت سرطان دارید، این درمان را برای شما توصیه نمی‌کنیم. ” در ادامه گفت: ” اگر پیش دیابت دارید، این درمان برای شما مناسب نیست زیرا افرادی که مقاومت به گلوکز و مواد قندی دارند، کاندیدای مناسبی برای این روش درمانی نیستند.”
پیتر می‌گوید که هورمون رشد می‌تواند سبب افزایش فشارخون فرد شود، سبب افزایش درد در بخش‌های مختلف بدن به‌خصوص مفاصل افراد شود و آب را در بدن افراد نگه دارد(ایجاد تورم). وی ادامه داد که این عوارض جانبی با افزایش دوز مصرفی به‌واسطه تجویز پزشکان، بیشتر هم می‌شود.
ازآنجایی‌که استروئیدها و هورمون رشد فقط درصورتی‌که ورزش کنید به کمک شما خواهند آمد (داروها به‌تنهایی نمی‌توانند سبب عضله سازی شوند)، ازاین‌رو برخی از افراد معتقدند که تمام آن‌ها بد نیستند. آیا این نظر درست است؟
گافنی می‌گوید که این تناقض حاصله و افزایش خوش‌بینی نسبت به PEDs به علت تأثیرات مخدری و ایجاد وابستگی در افراد است.
گافنی دراین‌باره می‌گوید: ” ازآنجایی‌که پس از ترک این داروها درواقع مصرف تستسترون را قطع می‌کنید، مشاهده خواهید کرد به‌نوعی وابستگی و نه اعتیاد به این ماده در خود احساس خواهید کرد. وی ادامه داد: “بدن، نشانه‌هایی مبنی بر تمایل به مصرف مجدد تستسترون بروز می‌دهد.”
ماه‌ها تحقیق درزمینهٔ تاریخچه این داروها به آسیل یک برداشت فلسفی داده است.
او می‌گوید: ” استروئیدها چیزی بین خوش‌بینی و طمع هستند.” وی افزود: ” از آنجایی خوش‌بینانه هستند که مادامی‌که از آن‌ها در کنار ورزش استفاده نکنید اثری مشاهده نخواهید کرد، ولی مادامی‌که تمرین و مصرف را شروع می‌کنید، به‌سرعت سبب ایجاد طمع و حرص در افراد می‌شود چراکه نمی‌خواهید عضلات شما بزرگ‌تر شوید بلکه می‌خواهید بزرگ‌ترین عضلات و بدن را داشته باشید.”
“این اتفاق درواقع همانند آتش زیر خاکستر عمل می‌کند. متوقف کردن خودتان کار بسیار سختی خواهد بود و زمانی که نتوانید آن را کنترل کنید، آتش می‌گیرید و نابود می‌شوید.” وی ادامه داد: ” درواقع تحت این شرایط پیشرفت و بهبود وضعیت فردی، امری اجتناب‌ناپذیر است که فرد را به سمت چیزی عجیب‌وغریب سوق می‌دهد چراکه این شیوه درنهایت یک جنگ تمام‌عیار بین بازیکنان و ورزشکاران ایجاد می‌کند. این همان چیزی بود که در بیس‌بال رخ داد. به همین دلیل بازداشت و جلوگیری از شیوع این اتفاقات امری ضروری بود.”
تالیف:
تن‌ورز (اقتباس از مقاله‌ای از سایت menshealth.com)
در صورت استفاده از این مقاله، نام و آدرس تن‌ورز را به عنوان منبع ذکر کنید.
